Loodsman in de lucht

Vanaf vandaag is de website te zien op het net. Click op Loodsman
en je wordt volledig geinformeerd over ons recentelijk opgerichte bedrijf.

Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten...

Vandaag had ik weer eens een ouderwets Russische ervaring. Als rechtgeaarde Hollanders zijn we, toen onze supermarkt een spaaractie annonceerde, verwoed gaan sparen. Inmiddels voor een derde keer... Hoewel een van de vorige keren niet alles geheel naar wens verliep... Toen namelijk bleek, na ijverig sparen, dat de beloning voor het sparen niet (meer) voorhanden was, niet gepland (?). Bovendien moesten we dit keer langer sparen om de benodigde kaart vol te krijgen, maar goed, het lukte ons op de valreep, tweec kaarten. En afgelopen zondag was het dan zo ver, we togen met de kaarten en de bijbehorende kassabonnetjes welgemoed naar onze supermarkt. Inmiddels was ik er ook achter gekomen, dat we de controle van de spaarkaart en kassabonnen niet meer aan de kassa konden laten doen, maar in de kiosk van de aan de supermarkt innig gelieerde bank. Er werd ijverig geteld, gekeken en nog eens geteld, en inderdaad we hadden recht op een cadeau behorende bij twee volle spaarkaarten, maar de geschiedenis herhaalde zich, het door ons gewenste geschenk was niet voorradig...Ik kon wel twee andere geschenken meekrijgen, maar daar had ik/hadden wij geen zin in. Wij hadden onze zinnen gezet op een tegoedbon van 1000 roebel (ongeveer 27 Euro), om daarmee aan het eind van het jaar een nieuwe kaart met recht op 10 % korting aan te schaffen. De dames van de bank fronsten hun wenkbrauwen, maar goed, als we dat wilden, dan moesten we naar een ander filiaal en daar konden we het certificaat wel krijgen. Zo gezegd, zo gedaan.

En vanmiddag was het zo ver, nadat ik terug was gekeerd van een ontmoeting met mijn nieuwe baas in Istra. Het was een hele tocht, na de trein, overgestapt op de tram, naar een verre uithoek van Moskou, tot overmaat van ramp een halte te laat uitgestapt, dus terug gelopen, onderweg een keer onderuit, want het vroor -10 en de sneeuw was inmiddels lekker ingevroren en glad geworden, gepolijst door de vele voeten. Maar je bent een Hollander en je doet alles voor 1000 roebel.

Bij het beoogde filiaal van de 7moy (dit is de supermarktketen) aangekomen, me wederom vervoegd bij de bank (kiosk), waar nu twee jonge jongens voor bankemployee aan het spelen waren. Opnieuw controle, twee volle kaarten...maar toen gebeurde het, tellen, kijken, nog eens tellen, en toen kwam het hoge woord eruit, er miste een, ik herhaal een kassabon, ten bewijze van een uitgave van meer dan 777 roebel, die er dus gisteren nog wel was, maar nu niet meer en jullie weten het al, in Rusland wordt er nooit, ik herhaal, nooit of te nimmer gefraudeerd...Dus ook nu niet, de jongeman haalde nog wel een geschenk boven tafel, maar het felbegeerde certificaat daar kon ik naar fluiten, wel genoeg plakkertjes, je zou dan toch zeggen, wat kan die ene kassabon nu toch schelen, maar nou ik zeg u, in dit goudeerlijke land, daar sparen we met plakkertjes, maar feitelijk doen die er totaal niet toe, want het gaat er om dat je aantoont, met de kassabon als bewijs dat je voldoende hebt gekocht om de flauwekul plakkertjes te ontvangen om toch het idee te hebben dat je iets spaarderigs doet...

Want zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten, natuurlijk kan je de kassajuffrouw verleiden, de plakkertjes haar afhandig maken en dan op grootschalige wijze met volgeplakte spaarkaarten duizenden roebels incasseren of geschenken, die er niet zijn. Ga toch gewoon kassabonnen sparen en vergeet die plakkertjes...

Ik vergat bij het weg gaan, luid en duidelijk te zeggen: Job na choei..., wat zoveel betekend als Fuck of Shit, maar ik voelde wel zo lullig, ik kom met bloedig gespaarde kaarten, in de veronderstelling dat alles klopt, met een tramrit annex wandeling/val door de kou bij twee snotneuzen en er is niet een greintje soepelheid, neen, er mist een kassabon en in dit land verlopen de verkiezingen ongekend sportief en eerlijk en ook bij goedwillende, spaarzame buitenlanders zijn we streng doch rechtvaardig. Regels zijn regels, zou de mevrouw zeggen die trots is op Nederland.

Stel namelijk, dat ik halverwege de spaarperiode was gekomen, dan had ik het nog kunnen herstellen en dan was het inderdaad vreemd geweest, maar nu, na afloop van de spaarperiode en opnieuw het benodigde geschenk niet hier maar daar, en hier wel ok, maar helaas daar niet. Ik ga nooit meer sparen... Het enige wat me rest is dit verhaal, waarbij ik en passant even laat weten hoe de dag van gisteren zal zijn verlopen, zeker zonder fraude, want dat is ondenkbaar toch, in dit land dat blijkbaar zoveel bomen heeft dat alle papier, nodig voor documenten, best verspild kan worden, hoewel, nee integendeel...elk papiertje, en dus elke vezel van elke boom, doet er toe en moet juist daarom bewaard, en het kan niet zo zijn dat er hier ook maar een document verloren gaat, of verloren is gegaan. Poetin kan trots zijn op zo'n ijverig en nauwgezet volk en laat die rijke westerling maar diep onderuit gaan...hoezo, gisteren klopte het wel...

Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten...en ik blijf de gast en de waard, dat laat ik graag aan de lezer over...

Grijs rijden

Gisteravond vertrok ik met de elektritsjka van Tsjechovskaya (Istra) naar Leningradskaya (Moskou) omdat ik een donkerbruin vermoeden had dat de rit per bedrijfsbusje door de overmatige sneeuwval nogal lang zou kunnen duren. Rond 17:15 stond ik op het perronnetje naast ons bedrijfsterrein. Ik had mijn 53 Rbs (Euro 1,47) al klaar en liep op het loket (op navelhoogte) af, edoch... dat was gesloten. De lokettiste was immers druk bezig de spoorwegovergang sneeuwvrij te maken. Een enigszins nutteloze handeling, gezien de gestage sneeuwval. Al helemaal ingesteld op de onvermijdbare scheldkanonnade die mij bij aankomst in Moskou te wachten zou staan, stapte ik in de trein. Bij aankomst liep ik direct af op een mevrouw in uniform en legde haar uit waarom ik geen kaartje had kunnen kopen. 'Oh, geen probleem', zei ze en ze haalde haar kaartje door de scanner en wandelde met mij naar de kassa om alsnog mijn 53 Rbs te betalen. Heb haar hartelijk bedankt en opgelucht liep ik naar het metro station....

Stembuskaarten

Afgelopen woensdag vonden wij in de brievenbus 'onze' oproepkaarten om naar de stembus te gaan, morgen 2 december.

Sneeuw

Sinds een week of twee mogen wij ons verheugen op echt winters weer: sneeuw, vorst, dooi, natte sneeuw, drab en weer sneeuw.