De werkvergunning. (2)

Voor het ophalen van de testresultaten van poliklinika nr 2 moest ik eerst een afspraak maken: dinsdag 4 september.
Om 14:30 vertrok ik met de elektritsjka naar Moskou (1 uur), vervolgens met de metro via Belarusskaya en Park Kulturi naar Frunzenskaya. Ik werd weer in de kamer genood en terwijl ik op de resultaten wachtte moest eerst de administratie gedaan worden. Voor elke, bij dit ziekenhuis verzekerde Moskoviet wordt een schriftje bijgehouden, zeg maar een patientenkaart, maar dan is het meer een plakboekje. Sommige schriftjes vielen open op kopieen van recepten en fotoscans van een foetus (of nierstenen?). Toen dat klaar was en de dokter alles ondertekend had, vroeg ze (nogmaals) wat ik hier kwam doen. Wederom toverde ik het briefje tevoorschijn met de tests die ik voor mijn werkvergunning moest ondergaan en dat ik nu voor de resultaten kwam. Oh ja, dat is waar. Wezenloos bladerde de dokter door mijn nog maagdelijk schriftje en vroeg hoe het met mijn gezondheid gesteld was. 'Nou, prima', zei ik. Maar zo makkelijk kwam ik er niet mee weg. Intussen kreeg ik de resultaten terug en die waren ok. Maar terwijl we wachtten op de resultaten van Jaap, zag deze arts haar kans schoon om mijn bloeddruk op te meten en me over te bevoelen en te bekloppen en te vragen of er diabetes in de familie voorkwam (nee) en hoe het met mijn ouders gesteld was. 'Mijn vader is 41 jaar geleden overleden ('ojojojoj') en mijn moeder afgelopen juni('ojojojoj'), maar ik voel me prima'. Ik wilde immers zo snel mogelijk daar vandaan, omdat ik de testresultaten bij het EMC ook nog moest ophalen en inmiddels was het wel half zes geworden! En of ze meteen een vervolgafspraak kon maken. Hoezo? Ik mankeer toch niets? Ik wist het wel: dat schriftje moet vol. Ik wimpelde het af met 'ik heb het heel erg druk en ik bel wel'. 17:45 eindelijk op straat en in de warme zon naar het metro station. Overstappen op Ochodny Rjad en via Tverskaya/Pushkinsjkaya naar buiten en nog eens 15 min. gelopen naar het EMC en daar lag alles al klaar. Toen mezelf getracteerd op een cappuccino. Wat een dag!

De werkvergunning. (1)

Voor een werkvergunning in Rusland heb je aantal zaken te regelen,waaronder een aantal medische tests. In ons geval zijn dat: HIV, Lepra, TBC, Syfilis, nog een of andere venerische ziekte en of je drugs gebruikt (je weet maar nooit met die Hollanders). Sinds 1 januari jl. zijn Jaap en ik verzekerd bij de Russische zorgverzekeraar Malachiet (geen Rus heeft er van gehoord) en dat betekent dat wij verzekerd zijn bij 1 bepaalde kliniek: Poliklinika Nr 2 nabij metro station Frunzenskaya. Een godsend van ons vandaan. Welgemoed togen wij maandagochtend de 27e augustus (nuchter!) naar deze poliklinika. Wij werden binnengeroepen in een kantoortje waar een soort huisarts met haar assistente zaten. Ik vertelde wat de bedoeling van ons bezoek was: een medische test voor het verkrijgen van de werkvergunning. Gelukkig had ik een in het Russisch gesteld briefje bij me met de tests die ik zou moeten ondergaan. Maar er stond meer informatie op, zoals: een geldig paspoort, visum, migratiekaart, pasfoto etc. Zeker 15 minuten is er naar dit briefje gestaard en nadat ze me nog eens vroeg wat de bedoeling was wees ik die 7 ziekten aan waarop zij mij moest testen. Nou, dat was moeilijk! Even bellen en later nog eens. En toen kwam het hoge woord eruit: we kunnen je alleen op HIV en Syfilis testen. Dat betekende dus dat ik alsnog naar het ons bekende EMC moesten om de rest te laten testen. Poliklinika nr 2 is zeker geen klein achteraf ziekenhuisje. In het EMC aangekomen was binnen 3 kwartier de rest getest!