De verwarming doet 't weer!

Gelukkig voor ons is men sinds gisteravond de CV leidingen met water gaan vullen. Het duurt een paar dagen voordat het echt warm en behagelijk wordt. Maar niettemin zijn 'wij' de eersten (denk ik) in Moskou die voor 1 oktober een verwarmd huis hebben.

Een likdoorn

Vandaag weer eens een ouderwetse ontdekkingstocht, zoals we die de eerste jaren zo veelvuldig mochten beleven. Het gaat om het volgende, al een paar dagen tob ik (jaap) met een likdoorn, pleisters helpen niet echt, dus goede raad is duur. Bij de apotheek kom ik niet verder omdat ik thuis niet even had nagekeken hoe het woord likdoorn in de Russische taal wordt aangeduid. En om nou midden in de apotheek mijn schoenen uit te trekken, is ook niet echt een goed plan. Zeker niet met de Russische wijze van service verlening, het zou de Apothekersassistent wellicht kopschuw maken. We besloten naar huis te gaan om het woord in het woordenboek na te kijken. Echter, op onze weg naar huis zag Lucie een kliniek, wellicht zou ik daar geholpen kunnen worden, je weet maar nooit.
We gaan naar binnen, mompelen iets over pedikiorny en de dame bij de receptie zegt, dat is niet hier, maar wel dichtbij. En inderdaad naast de kliniek, die alleen tanden heelt, is een schoonheidssalon. Daar stappen we naar binnen en daar zit ik even later op een stoel en de uiterst lieftallige Elena gaat met haar ranke vingers mijn voeten bewerken en dat betekent uiterst grondig. Van de behandeling is de behandeling van de likdoorn maar een bescheiden onderdeel. Met geheel verzorgd voetwerk en ook een behandelde likdoorn stap ik drie kwartier later van de behandelstoel. Voor 1000 roebel ben ik geholpen en mijn voeten voelen nu zijdezacht aan. De likdoorn lijkt ook weg, maar het lijkt er op dat deze pedicure toch niet helemaal hetzelfde is als een pedicure bij ons. Maar weer wordt bewaarheid, dat je in Rusland altijd wel tot resultaat geraakt, maar niet altijd langs de rechte weg.
Het blijft een heerlijke ervaring als je er toch in slaagt je doel te bereiken.

Binnenkort volgt het vervolg op het zoeken van een kantoor....ook een lange weg, maar het lijkt er op nu succesvol.

Commercial director Mov'on Logistics Russia

Jawel, sinds we terug zijn uit Nederland, heb ik (Lucie) een nieuwe job. Commercial director van Mov'on Logistics Russia. In feite is Jaap nu mijn baas. Een term die hij overigens verafschuwt. 'En Loodsman B.V. dan?', hoor ik jullie vragen. Dat sluit prima aan en het bijt elkaar niet. Loodsman B.V. staat inmiddels op www.bedrijvenpagina.nl vermeld onder de paragraaf 'Handelsbemiddeling'.
Van Mov'on Nederland krijg ik de vrijheid om dat ook te ontwikkelen.

Brrrrrrrrrr...

Het eerste weekend van september waren het nog warme (26 graden) dagen en vanaf dinsdag 9 september zakte de temperatuur tot 10 graden! In Nederland zetten we in dat geval de verwarming aan. Zo niet in Moskou. Burgemeester Loesjkov bepaalt zelf wanneer de centrale stadsverwarming aan gaat. Meestal is dat rond 1 oktober, maar volgens mijn lerares zal het niet eerder zijn dan half oktober. In het begin heb je het nog niet echt koud, omdat het binnenshuis nog voldoende warm is. Inmiddels is het zo afgekoeld, dat Jaap en ik een heteluchtverwarminkje hebben aangeschaft. We hebben de winterkleding inmiddels ook maar weer tevoorschijn gehaald.

Van de ene tandarts naar de andere ... (3)

Afgelopen dinsdag is na 4x boren en weer vullen de helft van mijn kies afgebroken. 't Was te verwachten. Vrijdag de 17e had ik toch al een afspraak met de tandarts dus dan zou ze direct aan de bak kunnen. Ik moet zeggen, ze heeft het keurig gerepareerd en dat scheelt me meteen een kroon. Al met al heb ik in 1 maand tijd dus 5x de tandarts bezocht en ik hoop er voorlopig van verschoond te blijven.

Het licht springt op rood, het licht springt op groen!

En inderdaad in Moskou is er altijd wel wat te doen. Maar wat nu? Wachten of doorlopen? Aan de overkant bij de volgende oversteek mogelijkheid wordt je aangeraden te stoppen en feitelijk is dat in Moskou ook het minst riskante besluit Maar staan blijven is ook geen optie. We zijn doorgelopen en we kunnen jullie daarom dit verhaaltje vertellen. Winst is het ook dat de stoplichten het doen, en dat is al heel wat. Hoewel, op dat zelfde punt werd ik een jaar of wat geleden door een afslaande auto bijna gegrepen. Er stonden toen ook minder stoplichten en het is een goede gewoonte om tot over de stopstreep door te rijden, zodat je nog wel de stoplichten aan de overzijde kunt zien. Voor de vlotte doorstroming is het wel prettig, voor de voetgangers minder.

Van de ene tandarts naar de andere ...(2)

Na 3 sessies bij mijn nieuwe tandarts hier ter stede heb ik eindelijk geen pijn meer. Ik kreeg een kort college over monomeren, polymeren en zuren. Het tegenwoordige spul wordt met een soort zuur aangemaakt om het lekker kneedbaar te houden en waarschijnlijk is een beetje zuur binnendoor richting zenuw gevloeid en heeft daar de boel geetst. De zenuw is 'chemisch tod' en dat klinkt in het Duits toch altijd iets dramatischer dan normaal, vind ik. Ik moet nog 1x langskomen voor een 3e spoeling en dan eindelijk een definitieve vulling. Duitse 'Gruendlichkeit' zeg maar.

Van de ene tandarts naar de andere ...

Afgelopen dinsdag werd mijn door een olijfpit gebroken kies opnieuw gevuld en gerepareerd, zodat ik niet meteen aan de brug of kroon hoef. En passant werd de buurkies ook gevuld. Dit alles in de ons vertrouwde omgeving van onze Leidse tandarts. Nog geen 24 uur later kreeg ik ineens behoorlijke pijn. Even gebeld en mij werd verteld dat dat normaal was en dat het een paar dagen zou duren. 'n Paracetamolletje zou wel helpen. Enfin, 6 dagen later op een regime van 6 Paracof tabletten per dag die tegen de avond werden weggespoeld met een halve liter Wodka zat ik bij de (Duitse) tandarts hier in Moskou. Op de foto was niets bijzonders te zien. Tja, wat is nu wijsheid? De nieuwe vulling van de buurkies moest eruit om te zien of de zenuw ontstoken was. En ja hoor, ontstoken zenuwen waarvan er eentje inmiddels was gaan hemelen. Vrijdag nog een keer foto's maken en dan hopelijk wordt deze kies van een definitieve vulling voorzien. Doet best pijn kan ik je vertellen.

Weer terug in Moskou

Gisteren zijn we rond15:15 geland vanuit Duesseldorf op Domodedovo. Jaap had al bij vertrek naar Nederland een taxi geregeld voor die dag en je voelt 'm al: die kwam natuurlijk niet. Dus na een uur wachten konden we dan vertrekken. 4 Uur (9 aanrijdingen en 2 afgesloten wegen) later waren we eindelijk thuis.
En vanavond begroeten wij onze 'oude' buurtjes uit Leiden, die sinds gisteren een reis maken naar Moskou en St. Petersburg. Jaap haalt hen op van hun hotel 'Kosmos' en brengt hen eerst bij ons thuis. Ze willen natuurlijk weten waarom het voor ons hier leuker wonen is dan in de Pieterskerkstraat in Leiden. Dat was natuurlijk niet de reden voor ons vertrek in 2005, maar toch.