Een likdoorn

Vandaag weer eens een ouderwetse ontdekkingstocht, zoals we die de eerste jaren zo veelvuldig mochten beleven. Het gaat om het volgende, al een paar dagen tob ik (jaap) met een likdoorn, pleisters helpen niet echt, dus goede raad is duur. Bij de apotheek kom ik niet verder omdat ik thuis niet even had nagekeken hoe het woord likdoorn in de Russische taal wordt aangeduid. En om nou midden in de apotheek mijn schoenen uit te trekken, is ook niet echt een goed plan. Zeker niet met de Russische wijze van service verlening, het zou de Apothekersassistent wellicht kopschuw maken. We besloten naar huis te gaan om het woord in het woordenboek na te kijken. Echter, op onze weg naar huis zag Lucie een kliniek, wellicht zou ik daar geholpen kunnen worden, je weet maar nooit.
We gaan naar binnen, mompelen iets over pedikiorny en de dame bij de receptie zegt, dat is niet hier, maar wel dichtbij. En inderdaad naast de kliniek, die alleen tanden heelt, is een schoonheidssalon. Daar stappen we naar binnen en daar zit ik even later op een stoel en de uiterst lieftallige Elena gaat met haar ranke vingers mijn voeten bewerken en dat betekent uiterst grondig. Van de behandeling is de behandeling van de likdoorn maar een bescheiden onderdeel. Met geheel verzorgd voetwerk en ook een behandelde likdoorn stap ik drie kwartier later van de behandelstoel. Voor 1000 roebel ben ik geholpen en mijn voeten voelen nu zijdezacht aan. De likdoorn lijkt ook weg, maar het lijkt er op dat deze pedicure toch niet helemaal hetzelfde is als een pedicure bij ons. Maar weer wordt bewaarheid, dat je in Rusland altijd wel tot resultaat geraakt, maar niet altijd langs de rechte weg.
Het blijft een heerlijke ervaring als je er toch in slaagt je doel te bereiken.

Binnenkort volgt het vervolg op het zoeken van een kantoor....ook een lange weg, maar het lijkt er op nu succesvol.