De werkvergunning. (2)

Voor het ophalen van de testresultaten van poliklinika nr 2 moest ik eerst een afspraak maken: dinsdag 4 september.
Om 14:30 vertrok ik met de elektritsjka naar Moskou (1 uur), vervolgens met de metro via Belarusskaya en Park Kulturi naar Frunzenskaya. Ik werd weer in de kamer genood en terwijl ik op de resultaten wachtte moest eerst de administratie gedaan worden. Voor elke, bij dit ziekenhuis verzekerde Moskoviet wordt een schriftje bijgehouden, zeg maar een patientenkaart, maar dan is het meer een plakboekje. Sommige schriftjes vielen open op kopieen van recepten en fotoscans van een foetus (of nierstenen?). Toen dat klaar was en de dokter alles ondertekend had, vroeg ze (nogmaals) wat ik hier kwam doen. Wederom toverde ik het briefje tevoorschijn met de tests die ik voor mijn werkvergunning moest ondergaan en dat ik nu voor de resultaten kwam. Oh ja, dat is waar. Wezenloos bladerde de dokter door mijn nog maagdelijk schriftje en vroeg hoe het met mijn gezondheid gesteld was. 'Nou, prima', zei ik. Maar zo makkelijk kwam ik er niet mee weg. Intussen kreeg ik de resultaten terug en die waren ok. Maar terwijl we wachtten op de resultaten van Jaap, zag deze arts haar kans schoon om mijn bloeddruk op te meten en me over te bevoelen en te bekloppen en te vragen of er diabetes in de familie voorkwam (nee) en hoe het met mijn ouders gesteld was. 'Mijn vader is 41 jaar geleden overleden ('ojojojoj') en mijn moeder afgelopen juni('ojojojoj'), maar ik voel me prima'. Ik wilde immers zo snel mogelijk daar vandaan, omdat ik de testresultaten bij het EMC ook nog moest ophalen en inmiddels was het wel half zes geworden! En of ze meteen een vervolgafspraak kon maken. Hoezo? Ik mankeer toch niets? Ik wist het wel: dat schriftje moet vol. Ik wimpelde het af met 'ik heb het heel erg druk en ik bel wel'. 17:45 eindelijk op straat en in de warme zon naar het metro station. Overstappen op Ochodny Rjad en via Tverskaya/Pushkinsjkaya naar buiten en nog eens 15 min. gelopen naar het EMC en daar lag alles al klaar. Toen mezelf getracteerd op een cappuccino. Wat een dag!