Via het cafe in tapijt en andere zaken...

Meldden we in mei dat Jaap (ik dus) was gaan werken in een cafe, het Belgisch cafe Guylian, moeten we nu toch echt een update plaatsen over mijn carrierepad tot nu toe. Het cafe is inmiddels verleden tijd. Een aantal zaken bleken daar in de loop van de tijd niet zo te lopen als je zou wensen. In augustus hield ik het daarom daar voor gezien. Inmiddels waren er ook veranderingen op til bij de baan bij Frans Maas. Nadat we met onze afdeling, Sales van Frans Maas Sheremetyevo, waren ingetrokken bij DFDS Transport in het nieuwe kantoorgebouw Vereyskaya Plaza 2, werd ook steeds duidelijker dat er aan de parttime baan een einde zou komen. Nadat de registratie van DSV Road, het nieuwe transportbedrijf, na samen gaan van Sheremetyevo en DFDS transport, een feit was, werd ik hoe langer hoe meer de speelbal tussen twee rivaliserende Sales Directeuren, mijn oorspronkelijke bazin Margarita en de oude baas van de DFDS transport Sergey Shilo. Beiden probeerden mij in hun kamp te halen door volstrekt verschillende kwaliteiten aan mij toe te dichten. Overigens werd die machtstrijd me pas langzamerhand duidelijk. Wel had ik inmiddels de toezegging van een full-time baan, weliswaar niet met een riant salaris, maar komend van niets, het zover schoppen, dat ik een dergelijke baan kreeg aangeboden, vind ik nog altijd wel iets om trots op te zijn. Echter er begon ook wat te knagen, na meer dan twee jaar in deze eerste Russische baan in de schaduew van Margarita te hebben geopereerd, wist ik nog uit mijn vorige leven dat ergens in het derde jaar van je eerste gemeente je eigenlijk moet gaan verkassen, omdat je niet makkelijk van een bepaald beginnersimago afkomt. Goede raad was echter duur, de visumperiode zou aan het einde van het jaar aflopen en zonder workpermit zou het onmogelijk zijn om een visum te verkrijgen, waarbij mij werd toegestaan om zonder beperking in Rusland te zijn. Inmiddels hebben jullie al kunnen lezen dat het wat dat visum betreft anders is verlopen. Toen dat steeds duidelijker werd en ook toen het contract en werkpermit niet een, twee drie een feit zouden zijn, werd de beleving van mijn werk steeds meer gedomineerd door de onderhuidse strijd tussen Margarita en Sergey, die steeds meer terugvielen op het halen van een target, wat voor mij niet makkelijk bleek te zijn, omdat mijn Russisch niet heel toereikend is, maar ook omdat het te verkopen product van ons bedrijf op zijn zachtst gezegd beperkt is. Dit gecombineerd met een Sowjetachtig management, waarbij vergaderingen van onze afdeling eigenlijk niet meer waren dan het aanhoren van de eindeloze monologen van Sergey, die tijdens die vergaderingen elke week weer een nieuwe burocratische procedure verzon, dwong me steeds meer tot nadenken over mijn poositie. Ik kreeg hoe langer hoe meer het idee dat ik zowel op de afdeling van Margarita (actieve sales) als die van Sergey (customer service) niet die talenten kon benutten, die vooral lagen en liggen op het optreden als een soort verbindingsfiguur tussen de Russische en de Internationale bedrijfscultuur.

Inmiddels was er ook wat anders op mijn pad gekomen, via het Belgisch cafe heb ik Jos leren kennen en hij mij. Dat leidde er toe dat hij wel iets met mij zou willen ondernemen, waar mijn verworven logistieke ervaring gekoppeld aan mijn klantgerichte instelling nuttig zouden kunnen zijn. Ook mijn internationale instelling was een argument, om mij te vragen of ik mee zou willen werken bij de opzet van een bedrijf dat dienst gaat verlenen bij de uitvoering van zogenaamde office projecten voor de tapijtgigant Desso. Het komt er op neer dat ik eerst die tapijten aan de man ga brengen bij bouwbedrijven die hier het ene na het andere kantorencomplex uit de grond gaan stampen om daarna er voor te zorgen dat het tapijt ook daadwerkelijk gelegd wordt. Belangrijk in deze markt is vooral betrouwbaarheid en beschikbaarheid, iets waar het bij de Russische dienstverlening nog wel eens mis gaat.

Enfin, al die zaken zijn deze week min of meer in een stroomversnelling geraakt. Ik heb bij DSV mijn vertrek aangekondigd, omdat ik, zoals ook een aantal anderen niet langer de verlammende competentiestrijd van Margarita en Sergey wil meemaken en ik heb met Jos een principeovereenkomst om, vermoedelijk als consultant van Loodsman voor hem te gaan werken in de tapijten. Daarnaast zeg ik DSV niet geheel vaarwel, maar ga ik eigenlijk door toedoen van Lucie's baas aan de slag bij DSV Solutions, om hier vooral ook met mijn communicatieve kwaliteiten een trait d'union te zijn tussen DSV en haar vooral internationale klanten, iets waar ik bij DSV Road door de grote nadruk op het snel moeten verwerven van vooral Russische klanten voor een zeer beperkt productaanbod, niet aan toe kwam.

Kortom een hele verandering maar ook een verandering, die mij zelf het gevoel geeft dat ik nu inderdaad na mijn eerste "gemeente", in het nieuwe jaar mag beginnen aan een nieuwe uitdaging, waarin ik de inmiddels opgebouwde ervaring zeker zal kunnen gebruiken. Zoals ik het vanmorgen tegen Lucie zei, het geeft me het gevoel van meer gesetteld te zijn, in Rusland maar ook in deze fase van mijn werkend leven.

Het visum (1)

In januari zullen Jaap en ik weer een nieuw visum aan moeten vragen voor 2008. Dit keer geen multiple-entry visum voor een jaar, maar een werk visum, dat gelinked is aan mijn werkvergunning, die ik overigens nog steeds niet heb ontvangen (lees de post: 'werkvergunning (4)). Maar maandag hoop ik 'm toch echt te krijgen en dan met de juiste nationaliteit op vermeld. Intussen was ik al een tijd bezig om een uitnodiging van mijn bedrijf te regelen voor een werk visum. Sinds 1 juni zijn de regels voor een multiple-entry business visum aangescherpt. Dat visum is dan nog maar 180 dagen geldig waarvan je maar 90 dagen aaneen in het land kunt blijven. Na nog eens 90 dagen wachten kun je weer een visum aanvragen. Dat doen we dus niet.
Voor een werk visum heb je dus de uitnodiging van de OVIR nodig, die geregeld moet worden door de werkgever. Nu wil het geval dat de OVIR in Istra waar ik werk, bepaald heeft dat er een officieel (lees: door de notaris van stempels en handtekeningen voorziene) kopie van het huurkontrakt dat DSV Istra heeft met de eigenaar van het perceel! Nou, denk je dan, dat moet niet zo'n probleem zijn. Nee, het huurkontrakt loopt per 30-11-07 af en op 01-12-07 moet een nieuw kontrakt getekend worden. Dat gebeurt natuurlijk nooit op die eerste december. Een kopie maken door de notaris duurt in dit land natuurlijk ook iets langer dan 5 minuten en pas als dat allemaal klaar is, dan kan de procedure beginnen voor de aanvraag en het verlenen van de uitnodiging door OVIR. En die procedure gaat een maand duren. Dan zitten wij dus... juist, in Nederland. Dat zou betekenen dat wij half januari de uitnodiging kunnen ontvangen. 'Geen punt', zei ik nog. 'Verstuur het document per koerier naar ons logeeradres in Leiden'. 'Nee', was het antwoord van mijn directeur. 'Jullie gaan in Nederland een business visum aanvragen voor 1 maand en dan vliegen jullie in februari terug om alsnog dat werk visum aan te vragen, want tegen die tijd zullen alle documenten wel voorhanden zijn'. Mijn werkvergunning loopt af op 01-08-2008. Ben benieuwd tot hoe lang het werk visum duurt. Misschien kunnen ze direct de procedure opstarten voor 2008-09 zodra we begin maart weer in Moskou zijn. Wordt uiteraard vervolgd....

Leuk Filmpje op Youtube

Kijk eens naar volgend filmpje, zo spannend is het niet elke ochtend in de metro

De werkvergunning (4)

Jawel, dat is'tie weer... het vervolgverhaal van de werkvergunning. Vandaag zou ik mijn werkvergunning krijgen. Belde met mijn baas of dat zo was. 'Ja, ik heb 'm hier. Je kunt het ophalen'. Kom ik zijn kamer binnen en de eerste vraag van hem was: ' Ben jij soms Macedonier geworden?' Eh, grapje, dacht ik nog, maar nee hoor. Alle gegevens klopten precies, alleen bij 'Nationaliteit' stond heel duidelijk 'Македония'. Het verkrijgen van een werkvergunning heeft al met al een dikke 3 maanden geduurd en met deze wergvergunning moet ik in januari (!) mijn werkvisum aanvragen voor 2008. Bovendien kost het het bedrijf ongeveer een zoete 1000 Euro. Ik gaf het kaartje terug met de mededeling: ' Doe maar over enneh, by the way, ik moet het uiterlijk binnen een week terug krijgen, want de uitnodiging via het bedrijf en de 'Paspoort en Visum departement duurt nog eens 3 weken. 'Dus doe je best maar, ander ben ik gedwongen langer in Nederland te blijven'. Stel je het eens voor: een kopie van mijn paspoort is gemaakt in Augustus (!), de vertaling ervan in oktober en de dienst die over dit soort werkvergunningen gaat heeft de HR-manager van DSV in een PDF file het document verstuurd en gevraagd om goedkeuring. Echte sloddervossen, die Russen.

De Handelsmissie met JP

Maandagmiddag was Jaap naar hotel Metropol geweest om daar kennis te maken met delegatieleden van de handelsmissie uit Nederland die hier tot gisteren in Rusland waren. Hij kwam bijtijds weer terug en we hebben ge-drieen in ons stamcafe gegeten. Het was immers Marieke's laatste avondje in Moskou. Dinsdag was in hetzelfde hotel een borrel met happen-avond voor alle Nederlanders die in Rusland wonen en werken. Op vertoon van paspoort werd je toegelaten tot de grote Jugendstil zaal. Onze premier en de staatssecretaris (in het buitenland is hij minister) van Economische Zaken Van Heemskerk zouden rond 20:30 arriveren. Het werd echter tegen 22:00 toen de heren eindelijk er waren. Het schenen succesvolle en pittige gesprekken met Poetin geweest te zijn die bij elkaar, als ik het moet geloven, ongeveer 8 uur hadden geduurd.
Verder werden de nodige businesscards uitgewisseld en gesprekken gevoerd. Ik o.a. met landgenoten die ong. 150 km ten zuiden van Moskou werken in de aardappelbranche.
De volgende dag, woensdag dus, vond om 9:00 de opening plaats door J.P. en de Russische minister van Transport Levitin van het grote Transport seminar, dat o.a. georganiseerd was door het Ministerie van Verkeer & Waterstaat en de NEA. Heel interessant al die ontwikkelingen en goede ideeen, maar nu is het zaak de boel warm te houden en verder te ontwikkelen anders heeft zo'n (dure) missie geen zin.
's-Avonds wederom in hotel Metropol vond het Trade-dinner plaats. Een lopend buffet, zeg maar. De hapjes waren in een mum op en zeker 60% van de aanwezigen hebben zichzelf elders bij moeten voederen, omdat er niets werd aangevuld. Slim gepland van de Ambassade.
En ook hier waren de heren Balkenende en Van Heemskerk aanwezig en tja, ik kon het niet laten om met JP op de foto te gaan:

Marieke in Moskou

Donderdag 1 t/m dinsdag 6 november was onze vriendin Marieke bij ons in Moskou. Uiteraard zijn we langs de nodige bezienswaardigheden geweest en bovendien hebben we een bezoek gebracht aan het Lenin mausoleum. Jaap was daar al eerder geweest en was toen onder de indruk geraakt van de gewijde sfeer die daar heerst. Nu niet helaas. Samen met ons kwam een klas met ongeveer 20 uitgelaten 10-jarigen aan. Nu moest je wel je mond houden en snel langs (het glazen kistje) lopen, maar van een gewijde sfeer was geen sprake.In de GoeM en in cafe Brussels

De werkvergunning (3)

Begin september had ik toch alle resultaten van de medische tests ingeleverd bij onze Personeelszaken? Een dikke maand later belde onze Alexander op met de vraag of ik geen HIV-certificaat mee had gekregen. Nee, dat had ik niet en ik had de dienstdoende arts in de poliklinika nr 2 er al naar gevraagd. En dat certificaat konden ze niet voor me opstellen. Heb Alex gevraagd dat zelf maar eens na te vragen en ook hij kreeg geen enkele medewerking en dus geen certificaat. Wat nu te doen? Dan maar alsnog HIV testen in het EMC.
De werkvergunning ligt allang klaar, men moest alleen nog het certificaat hebben. Lang leve de bureaucratie! Wordt vervolgd.

50-ste verjaardag (3e etappe)

En de derde etappe was in Nederland. Vrijdag 12 oktober vlogen Jaap en ik naar Duesseldorf, waar uitgerekend die dag de machinisten van de Deutsche Bahn staakten. Met een vertraging van een kleine 2 uur kwamen we in Leiden aan. Zaterdag was het grote feest in Cantina "Oloroso" in het centrum van de stad. En ze kwamen van heinde en verre: onze familie, vrienden en buren (ook vrienden). Liedjes, toespraken, een dia-voorstelling van 50 jaar Lucie. Het was er allemaal. En ik heb genoten. Hier zijn wat foto's die Anneke heeft gemaakt:

02-10-2007 Lucie 50 jaar !!!

Mijn 50-ste verjaardag heb ik in 3 etappes gevierd. Eerst op de dag zelf met mijn medewerkers in Istra. Getrakteerd op shaslik, lavash (een soort na'an), zoute augurken en knoflook. Ik heb een allergische hekel aan taarten met veel creme. Vandaar, en bovendien is shaslik een Russische traktatie bij uitstek.

Zaterdag 6 oktober vierde ik mijn verjaardag in gezelschap van Russische en Vlaamse vrienden in ons stamcafe/restaurant Dva-Sjmelya (de Twee Hommels).

Huwelijk van Lena en Michiel 08-09-2007

Op zaterdag 8 september trouwden onze ex-collega's van Frans Maas/DSV Michiel Schot en Lena Biryukova in Moskou. 's-Avonds was er het feest met veel drank en (Georgische) gerechten, zigeuners (brengen geluk), speeches en de gebruikelijke toasts. En niet te vergeten een DJ die veel gouwe ouwen ten gehore bracht. Een echt Russische bruiloft. Jaap en ik hadden de zus van de bruidegom en haar vriend te logeren gedurende de dagen voor en na de bruiloft. Zij stonden toen aan de vooravond van hun 8 maanden durende wereldreis. Volg hun reis via hun blogspot. En Lena en Michiel? Die wonen nu in Rotterdam.