Meldden we in mei dat Jaap (ik dus) was gaan werken in een cafe, het Belgisch cafe Guylian, moeten we nu toch echt een update plaatsen over mijn carrierepad tot nu toe. Het cafe is inmiddels verleden tijd. Een aantal zaken bleken daar in de loop van de tijd niet zo te lopen als je zou wensen. In augustus hield ik het daarom daar voor gezien. Inmiddels waren er ook veranderingen op til bij de baan bij Frans Maas. Nadat we met onze afdeling, Sales van Frans Maas Sheremetyevo, waren ingetrokken bij DFDS Transport in het nieuwe kantoorgebouw Vereyskaya Plaza 2, werd ook steeds duidelijker dat er aan de parttime baan een einde zou komen. Nadat de registratie van DSV Road, het nieuwe transportbedrijf, na samen gaan van Sheremetyevo en DFDS transport, een feit was, werd ik hoe langer hoe meer de speelbal tussen twee rivaliserende Sales Directeuren, mijn oorspronkelijke bazin Margarita en de oude baas van de DFDS transport Sergey Shilo. Beiden probeerden mij in hun kamp te halen door volstrekt verschillende kwaliteiten aan mij toe te dichten. Overigens werd die machtstrijd me pas langzamerhand duidelijk. Wel had ik inmiddels de toezegging van een full-time baan, weliswaar niet met een riant salaris, maar komend van niets, het zover schoppen, dat ik een dergelijke baan kreeg aangeboden, vind ik nog altijd wel iets om trots op te zijn. Echter er begon ook wat te knagen, na meer dan twee jaar in deze eerste Russische baan in de schaduew van Margarita te hebben geopereerd, wist ik nog uit mijn vorige leven dat ergens in het derde jaar van je eerste gemeente je eigenlijk moet gaan verkassen, omdat je niet makkelijk van een bepaald beginnersimago afkomt. Goede raad was echter duur, de visumperiode zou aan het einde van het jaar aflopen en zonder workpermit zou het onmogelijk zijn om een visum te verkrijgen, waarbij mij werd toegestaan om zonder beperking in Rusland te zijn. Inmiddels hebben jullie al kunnen lezen dat het wat dat visum betreft anders is verlopen. Toen dat steeds duidelijker werd en ook toen het contract en werkpermit niet een, twee drie een feit zouden zijn, werd de beleving van mijn werk steeds meer gedomineerd door de onderhuidse strijd tussen Margarita en Sergey, die steeds meer terugvielen op het halen van een target, wat voor mij niet makkelijk bleek te zijn, omdat mijn Russisch niet heel toereikend is, maar ook omdat het te verkopen product van ons bedrijf op zijn zachtst gezegd beperkt is. Dit gecombineerd met een Sowjetachtig management, waarbij vergaderingen van onze afdeling eigenlijk niet meer waren dan het aanhoren van de eindeloze monologen van Sergey, die tijdens die vergaderingen elke week weer een nieuwe burocratische procedure verzon, dwong me steeds meer tot nadenken over mijn poositie. Ik kreeg hoe langer hoe meer het idee dat ik zowel op de afdeling van Margarita (actieve sales) als die van Sergey (customer service) niet die talenten kon benutten, die vooral lagen en liggen op het optreden als een soort verbindingsfiguur tussen de Russische en de Internationale bedrijfscultuur.
Inmiddels was er ook wat anders op mijn pad gekomen, via het Belgisch cafe heb ik Jos leren kennen en hij mij. Dat leidde er toe dat hij wel iets met mij zou willen ondernemen, waar mijn verworven logistieke ervaring gekoppeld aan mijn klantgerichte instelling nuttig zouden kunnen zijn. Ook mijn internationale instelling was een argument, om mij te vragen of ik mee zou willen werken bij de opzet van een bedrijf dat dienst gaat verlenen bij de uitvoering van zogenaamde office projecten voor de tapijtgigant Desso. Het komt er op neer dat ik eerst die tapijten aan de man ga brengen bij bouwbedrijven die hier het ene na het andere kantorencomplex uit de grond gaan stampen om daarna er voor te zorgen dat het tapijt ook daadwerkelijk gelegd wordt. Belangrijk in deze markt is vooral betrouwbaarheid en beschikbaarheid, iets waar het bij de Russische dienstverlening nog wel eens mis gaat.
Enfin, al die zaken zijn deze week min of meer in een stroomversnelling geraakt. Ik heb bij DSV mijn vertrek aangekondigd, omdat ik, zoals ook een aantal anderen niet langer de verlammende competentiestrijd van Margarita en Sergey wil meemaken en ik heb met Jos een principeovereenkomst om, vermoedelijk als consultant van Loodsman voor hem te gaan werken in de tapijten. Daarnaast zeg ik DSV niet geheel vaarwel, maar ga ik eigenlijk door toedoen van Lucie's baas aan de slag bij DSV Solutions, om hier vooral ook met mijn communicatieve kwaliteiten een trait d'union te zijn tussen DSV en haar vooral internationale klanten, iets waar ik bij DSV Road door de grote nadruk op het snel moeten verwerven van vooral Russische klanten voor een zeer beperkt productaanbod, niet aan toe kwam.
Kortom een hele verandering maar ook een verandering, die mij zelf het gevoel geeft dat ik nu inderdaad na mijn eerste "gemeente", in het nieuwe jaar mag beginnen aan een nieuwe uitdaging, waarin ik de inmiddels opgebouwde ervaring zeker zal kunnen gebruiken. Zoals ik het vanmorgen tegen Lucie zei, het geeft me het gevoel van meer gesetteld te zijn, in Rusland maar ook in deze fase van mijn werkend leven.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment