Sinds onze terugkeer in het Moskouse hebben we een redelijk rustige tijd gehad. 8 Maart overleefd. Het werd de dag ervoor op vrijdag de 7e gevierd op het werk. En ik had net die dag een lunch-afspraak met de consul van de Nederlandse ambassade. Wat heb ik gemist: toespraken over hoe geweldig wij vrouwen zijn, een roos en een goedbedoelde, maar schreeuwlelijk koffieservies met veel gouden randjes en zo. En happen met veel drank. Dat servies stond dinsdag op mij te wachten, want maandag was het een vrije dag, omdat 8 maart op een zaterdag viel.
Verder is Jaap met zijn directeur van Mov'on een rondje gaan maken langs klanten. 3 Klanten op een dag, die verspreid van elkaar af zitten, was logistiek gezien een hele toer. Zeker als je per auto i.p.v. metro een weg probeert te banen door het altijd drukke verkeer.
Vrijdag 14 maart heb ik afscheid genomen van Masha, mijn medewerkster en vervangster als ik er weer 'ns niet was en de enige die wat Engels sprak. Zij heeft een baan aangeboden gekregen bij Lufthansa in de stad en hoeft nu niet meer elke dag 5 uur te reizen. Begrijpelijk, maar voor DSV jammer, want niemand van mijn afdeling spreekt nu Engels en rapporteringen moeten wel in die taal verklaard kunnen worden. Ik vrees dat onze klanten langzamerhand een cursus Russisch moeten volgen.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment