Zaterdagavond tegen elven besluiten we om naar 'onze' dorpskerk te gaan om eindelijk eens een echt Russische paasnachtdienst mee te maken. De kerk en de omringende tuin zijn goed afgesloten met rood/witte linten en veel militsia. Er worden mondjesmaat mensen toegelaten die allemaal iets laten zien, maar wat? Identitycard, toegangsbiljet? Diezelfde middag hebben we nog aan een babusjka gevraagd of zoiets nodig is, maar dat was het zeker niet, verzekerde ze ons nog.
We blijven wat ronddrentelen tot een van de vele babusjka's ons in het vizier krijgt en ons een toegangskaartje geeft. Maar we zijn met z'n drieen, roepen we haar nog na, na haar uiteraard hartelijk te hebben bedankt. Maar ze wenkt ons mee te komen en tot de ingang heeft ze ons begeleid.
Wat was nu de toegangskaart? Een kartonnen foto'tje van de kerk met op de achterkant een jaarkalendertje. Een kaartje dat ik hier zo vaak gezien heb.
Eenmaal binnen duurt het minstens een kwartier voordat de 'dienst' begint. Het stroomt vol met gelovigen die allemaal kaarsjes naar voren doorgeven om aan te laten steken aan de grote Paaskaars. Een koortje o.l.v. een gedienstige dame zingt met overgave de begeleidende gezangen. Na vele litanieen en kruisjes slaan gaan ineens de dubbele deuren van de ikonostase open. Ter info: een ikonostase is een wand dat vol behangen is met ikonen, die de scheiding symboliseert tussen aarde (waar het volk staat) en de hemel (waar de priesters verblijven als ze niet in aktie hoeven te komen. Ineens gaat het licht in de kroonluchter aan en wordt het wat rumoeriger. De priester en zijn gevolg maken zich op voor de gang naar buiten, want nu volgt de omgang rond de kerk. Net op tijd, want door het vele volk met brandende kaarsjes krijg ik het redelijk benauwd. Zeker met een ijsmuts op m'n hoofd (want het vriest!), die ik als vrouw niet mag afdoen. Mannen daarentegen moeten juist met het hoofd onbedekt in de kerk verschijnen. En dan gebeurt er iets waardoor ik voorlopig elke Russische kerk op zo'n speciale dag zal mijden: als een golf water spoelt het mensvolk uit de kerk. Alsof er een dijkdoorbraak plaatsvindt. Ik hoef niet eens zelf te lopen, maar word als het ware naar buiten geduwd. Met voor en achter, links en rechts nog steeds die brandende kaarsjes. Eindelijk in de frisse lucht en nog even met z'n allen de rondgang meelopen. Daarna houden Jaap, onze Amerikaanse gast Dave en ik het voor gezien. Христос воскресе!
No comments:
Post a Comment