Wat hebben we de afgelopen maand gedaan?

Veel klanten bezocht en ook suppliers op gebied van transport en warehousing. Lid geworden van de AEB Russia (Association of European Businesses in Russia). En een meeting bijgewoond over o.a. de komende veranderingen op gebied van customs. Naar de Komus geweest voor de aanschaf van office-supplies (het aanbod was gering, moet ik zeggen). Naar Russische les geweest (een 'never ending story') en Jaap geeft sinds kort Nederlandse les aan een Russische dame die binnenkort gaat trouwen met een Nederlander. Dit in het kader van de inburgeringscursus die het arme schaap moet volgen. Aanvraag ingediend voor een nieuw 3-maanden visum. Vaak en veel geld uit de muur getrokken, omdat interbancaire transacties vanuit NL maar niet wil lukken, moet alles cash betaald worden. Zo ook 2 maanden huur voor flat en kantoor. Minister Eurlings kwam ook nog even langs tijdens een van de zeer vele trade missions. Volgens ons krijgen de Russen langzamerhand schoongenoeg van altijd maar dezelfde toespraken en toespelingen op hun tsaar Peter de Grote. In elk geval wij Nederlanders in Moskou wel. Donderdag 13 november belde het juridisch bureau ons op om te vertellen dat ze ons huurcontract kwijt waren en of wij dat konden scannen en het naar hen konden doorsturen. Lekker chaotisch allemaal. Binnen 3 dagen waren alle documenten er, inclusief de poststukken uit St.Petersburg, die naar het schijnt teruggestuurd waren door het postkantoor (dat ons zou bellen, weet je nog?) hier. Vorige week dinsdag kwam directeur Hans en twee van onze collega's uit de Ukraine aan. Een van hen gaat een poosje hier zitten in Moskou tijdens onze afwezigheid.
Jammer alleen dat ons bedijf nog geen bankrekening heeft. 'Maar jullie hebben toch een officieel registratiebewijs van St.Petersburg, dan bestaat het bedrijf toch al en dan kunnen jullie toch een rekening bij een bank openen?', opperden onze Ukrainers. Naast ons bedrijvenpand zit de ROS-bank en dus togen onze collega's vol goede moed naar deze financiele instelling. "Good luck", dachten Jaap en ik nog. Binnen een half uur kwamen ze beteuterd terug. Tja, de directeur zelf moest verschijnen om handtekeningen te zetten (en niet te vergeten, te stempelen) en die zit nog steeds in St.Petersburg. Het is typisch een 'kip-en het ei'-verhaal. De laatste week van november werden we ook nog geconfronteerd met miscommunicatie en onwilligheid van de kant van een van de oprichters van Loodsman in Rusland. Jaap en ik hebben besloten om het bedrijf in Rusland te liquideren en de website over te zetten naar een Nederlandse host. Wij hebben immers Loodsman B.V. in Nederland en daar willen we ons nu op concentreren. 'n Hoop gezeur allemaal.