USSR: (still) alive & kicking

Eind vorig jaar schreef ik over de opstartproblemen van ons bedrijf hier ter stede. Wat een tijd en energie het kost om hier iets gedaan te krijgen. En om de benodigde documenten te krijgen. Jaap is vorige week maandag op-en-neer gevlogen naar St.Petersburg om met Katya, nog steeds de huidige general manager, documenten te regelen en die bij de notaris te laten voorzien van de nodige handtekeningen en stempels. Hij was van plan om nog even naar Nikolskoye te gaan met onze kontaktpersoon van het kinderhuis, Nikolai, want hij ging er (optimistisch) van uit dat hij rond 11:00 wel klaar zou zijn. Pas rond 17:00 kreeg hij de documenten in handen en kon hij direct door naar de luchthaven voor zijn terugvlucht. De volgende dag werden de documenten per koerier naar het juridisch bureau gebracht. Het bureau dat voor ons alles coordineert en ons adviseert. Onze kontaktpersoon van dit bedrijf had de bank gebeld, die al die documenten nodig heeft voor het openen van een bankrekening. De dame van de bank wenste Jaap in persoon te zien en dus ging Jaap afgelopen vrijdagmiddag naar de bank, nabij metrostation Sokol. Alexey, de contactpersoon was er ook. Na ruim 2 uur SMS-te ik naar Jaap met de vraag of hij de bank inmiddels had overvallen. En hij antwoordde: 'Van alle documenten, klopte er maar eentje niet. Net dat document wat ik uit SPb heb opgehaald bij de notaris. In dat document, een excel-file waar Russen helemaal verzot op zijn, stond 1 zinnetje in een kolom niet geheel correct. Het zinnetje was afgebroken en op de volgende regel verder getypt. En dat mocht niet. De zin moest geheel uitgetypt zijn'. 'En nou?', vroeg ik. 'En nou moet ik weer naar St.Petersburg om hetzelfde document op te halen bij diezelfde notaris en weer moet Katya van haar werk komen om te tekenen'. Die notaris was inmiddels ook gebeld en vertelde aan Alexey dat hij nog nooit zoiets was tegengekomen. Ik liet intussen alles wat enigszins feministisch in mij was varen en vroeg Jaap of hij de dame in kwestie niet bij haar haren over de toonbank getrokken heeft en haar van achteren genomen heeft. Het timide antwoord van Jaap was: 'Nee, ze was te vet'. Wat een burocratie! Hoe stompzinnig kun je in deze tijd zijn! Dit land komt echt nergens.