De tandarts

We hebben inmiddels, mag ik zeggen, een innige relatie opgebouwd met de tandartsen van de German Dental Clinic hier ter stede. Heb al eerder geschreven over mijn vele gangen naar deze praktijk in de periode die begon met een zenuwonststeking, waardoor een wortelkanaalbehandeling noodzakelijk werd en met het bijelkaar boetseren van de inmiddels gefragmenteerde kies. Deze kies bleef een paar weken geleden spontaan achter in mijn crackertje Camembert. En of ze het wisten, belde de assistente van de clinic mij vorige week op voor een controle afspraak. Heb op hun site even gekeken hoeveel e.e.a. zou gaan kosten, om tenminste een beetje op voorbereid te zijn.
Woensdag 26 augustus ging ik de stad in en daar had ik deze keer een Russische tandarts. Er was op het eerste gezicht iets opmerkelijks aan deze vriendelijke man. Hij had een glazen oog! Ik zal in elk geval om een verdoving vragen, wat er ook gebeurt, dacht ik meteen. Hij bekeek de overblijfselen van de sneue kies en kwam tot conclusie dat ik een kroon moet hebben. Ai! Na verdoving werden de overblijfselen flink bijgeslepen en vervolgens mocht ik happen. Als noodkroon kreeg ik een soort reusachtig stuk kauwgom in mijn kaak geperst en mocht de volgende week terugkomen. En afgelopen woensdag was het zover: ik heb een kroon en hij zit prima. Niet op, maar in mijn hoofd dus. Wel knap gedaan door tandarts een-oog.