Zondagochtend – kouder, maar goed weer – gaan we naar de ‘dorpskerk’ van Chovrino, verstopt in het struweel, gelegen aan de Festival’naya Ulitsa. De kerk is nog niet zo oud, zij dateert uit de vroege 19e eeuw.
Het was heel druk in de kerk - en daar stonden we temidden van vrouwen en mannen die begrepen waar het om ging – steeds weer met buigingen en kruisen makend, mee-zeggend, mee-zingend - een geloofsbelijdenis en het Onze Vader , de wierook werd ons kwistig toegezwaaid en op het Liturgiebord buiten lazen we welke teksten er op deze zondag voorgelezen werden: uit de evangeliën, uit de brieven. Het ‘Oude Testament’ was ver weg, gelukkig hoorde ik nog één Hebreeuws woord: Alleluia … Een paar vrouwen gingen met houten collecteschalen rond. De melodie van het refrein dat het koor zong bleef nog lang hangen.
No comments:
Post a Comment