Afscheid van DSV

Vrijdag 22 augustus was het de laatste dag voor mij bij DSV. Ik had geen zin in grote vreetpartijen zoals het gewoonte is in dit land. Per slot is de helft van mijn oude afdeling inmiddels verhuisd naar een nieuw warehouse aan de andere kant van Istra en bovendien zijn er nog een aantal op vakantie. Maar ik ging natuurlijk niet geheel stilletjes weg, zoals ik gehoopt had. 5 Minuten voor vertrek kreeg ik nog een hartelijke toespraak en een gedenkpenning.

Alleen voor de twee warehouse medewerkers Yuri en Oleg en onze trouwe chauffeur Dima heb ik een uitzondering gemaakt. Ik heb hen hartelijk toegesproken en hen bedankt voor 3 jaar en 8 maanden samen reizen. Natuurlijk heb ik hen een typisch Russisch cadeautje gegeven: een flesje Wodka. Op de foto v.l.n.r.: Dima, Oleg en Yuri

Voetbal Nederland-Rusland

Woensdag 20 augustus ben ik (Lucie) naar mijn allereerste voetbalwedstrijd geweest in het stadion Lokomotiv. En zowaar meteen een interland tussen Rusland en Nederland. Wij waren nooit in die buurt van Moskou geweest, maar eenmaal op het betreffende metrostation aangekomen was het simpel om het stadion te vinden. Het was een kwestie van 'follow the enemy'. Wij hielden ons maar gedeisd in onze oranje shirts. Bij het Nederlandse volkslied kon je ons elftal zien op de grote schermen in het stadion. Bij het Russische volkslied kwam niet het elftal van Guus in beeld, maar de 2 stroven van het Russisch volkslied. Niet iedereen kent de vernieuwde tekst van het lied. Vandaar.
De aanleiding voor de penalty voor Rusland gebeurde op nog geen 50 meter voor mijn neus. Dom van de club van van Marwijk, maar terecht. Na afloop van de wedstrijd mochten de Nederlanders, alle 150 verzameld in 1 vak, nog een uur wachten totdat wij het stadion konden verlaten. Gezien de hoeveelheid politie en ME die op de been gebracht was, was het bijna lachwekkend. Geen hond zou ooit op het idee zijn gekomen om een relletje te schoppen.

De licentie van Dwa Sjmelya (2)

Ja, het is zo ver. Onze kroeg heeft sinds een paar dagen weer een licentie en het is een drukte van belang. Jammer van de gemiste omzet. Denk aan trouwfeesten en andere bijzondere gelegenheden die doorgaans vaak in de zomer plaatsvinden. Maar daar zit men niet zo mee.

Geen warm water

Elke zomer wordt voor een periode van 3 weken het warme water afgesloten voor het zg. profilactisch reinigen van de waterbuizen. Vanaf 28 juli kunnen wij in onze wijk weer lekker warm douchen. ... Tja, behalve de familie Brusewitz van kwartira 41. Die hebben nog steeds een wat lauwig water. Dan maar weer naar de master en die kwam met zijn assistent meteen (kennelijk weinig te doen) ons helpen. Na een kwartier vertelt de man dat we een nieuwe kraan nodig hebben, want de oude is volledig verkalkt en er is nauwelijks beweging in te krijgen. We hebben deze Willem Bever gevraagd de oude kraan bij ons te achter te laten, zodat we dat aan papa kunnen laten zien wat er aan de hand is. Voordat hij hem weer voor akteur uitmaakt.

Op de datsja van Anatoli Stepanovitch (papa dus)

Ook wel onze huurbaas genoemd. Anatoli kwam afgelopen donderdag, 24 juli de huur ophalen en bracht voor ons een doos chocolaadjes mee met een soort van vulling. Iets waar ik (Lucie) als kind al van gruwde. Niettemin had papa zelf enige chocolaadjes van genuttigd, terwijl hij in de probka (= file) stond en dat vond ik helemaal niet erg. Jaap vertelde dat op last van de 'master' (= concierge) van onze flat, wij nieuwe plafonnieres moeten aanschaffen, want die oude lampen (van papa dus) deugen niet. Commentaar van papa: hij is een akteur. Of wel: jullie zijn genaaid. Het zal wel, maar die lampen deden het echt niet. Ook al zetten we er telkens nieuwe peertjes in. Om het leed te verzachten en misschien ook omdat hij een beetje medelijden heeft met ons dat wij met het schitterende weer niet naar buiten kunnen, nodigt papa ons uit om op zondag 27 juli op zijn datsja te komen voor een shashlik. En of Jaap ook zijn zwembroek mee wil nemen.
Zondag 27 juli. Eerst met bus 368 naar het station Dolgoprudi en vandaar met de elektritsjka naar Glebnikova. Daar worden we na lang wachten eindelijk opgehaald door ene Sergey. We lopen nog een dik kwartier door de datsjawijk waar niet onbemiddelde Russen wonen. In de tuin worden we hartelijk begroet door papa en voorgesteld aan 3 dames: Galina, Galina en Nadjezda. Papa's vrouw heette ook Galina, weet ik me te herinneren van een feestje voor zijn dochter, maar geen van deze Galina's lijkt op haar. Enfin, papa grossiert kennelijk in Galina's. Gelukkig hebben we 2 flessen wijn gekocht, want het is het bier of wodka wat de klok slaat en bij zo'n zonnetje ben je gauw katjelam. Er wordt veel rauwkost genuttigd en niet zoveel vlees, gelukkig maar.


Dan verordonneert papa dat het tijd wordt om te zwemmen in de rivier. Volgens Jaap was het heerlijk. Na een uurtje wordt het tijd om datsja-waards te gaan en voor ons om uiteindelijk huiswaards te gaan per elektritsjka en de bus.

De licentie van Dwa Sjmelya

Wanneer je bij ons in Moskou bent, ontkom je er haast niet aan om met ons naar cafe Dwa Sjmelya (de Twee Hommels) te komen. Lekker op een overdekt terras de heerlijkste Shashlik eten en daarbij wijn of wodka te drinken natuurlijk. Die twee dranken en alle overige alcoholische dranken worden sinds 2 maanden niet meer geschonken, omdat, naar nu blijkt, de licentie is verlopen of ingetrokken. Alleen bier wordt nog geserveerd. En elke keer wanneer we vragen wanneer zij hun vergunning zullen krijgen, wordt ons verteld dat dat echt de volgende week zal gebeuren. Enkele weken geleden, in de veronderstelling verkerend dat ze de licentie inmiddels wel zouden hebben, bestelde Jaap wodka en die werd inderdaad geserveerd in..... een theepotje! We kregen er 2 expresso-kopjes bij! Sindsdien bestellen we 'bjelli tsjaj' (witte thee) en dan weet men dat we Ruslands meest bekende drank bedoelen. Gisteren waren we daar even om de tropische hoosbui af te wachten en het vooruitzicht is nu dat volgende week ( 7 augustus) de vergunning binnen zal zijn.

Onze wederwaardigheden vanaf april

Van 22 t/m 25 april stond Jaap voor Mov'on met 2 van zijn collega's op de Trans Russia-beurs. Dit is een beurs voor logistieke service providers en klanten die naarstig op zoek zijn naar hulp bij het opzetten van distributielijnen in Rusland. Mov'on maakte gebruik van een deel van de grote stand van de Rotterdams haven. Met een aantal van hen zijn wij (ook Lucie die Loodsman Consulting promootte) de laatste namiddag een boottochtje gaan maken en hebben we over het Rode Plein gewandeld. Anders zie je niets van zo'n stad en dat zou jammer zijn.

Onze vrienden Huub en Rik landden op maandag 28 april op Domodedovo airport en Jaap heeft ze daar opgehaald. Natuurlijk de geijkte uitstapjes gemaakt en op dinsdagavond in het grote Kremlin-theater het Zwanenmeer gezien. Vrijdag 2 mei hebben Jaap en ik hen op de trein naar St.Petersburg gezet.

Maandag 5 mei vlogen wij naar Duesseldorf met Air Berlin (lekker goedkoop!) en verder met de trein naar Leiden. Er stond ons een hectische week te wachten. Ons huis aan de Pieterskerkstraat moest leeggehaald worden en dat was achteraf gezien een hele klus. Wat gaat in de opslag, wat naar de Kringloop en wat moet weggegooid. De piano moest verkocht worden en meer dan 150 dozen ingepakt. Kennisgemaakt met Andre de klusjesman, die de komende weken het hele huis schoon zou maken en schilderen daar waar nodig was.

Vrijdag 9 mei zijn Jaap en ik naar onze notaris geweest voor de oprichting van Loodsman B.V.!
Jawel, we hebben nu ook in Nederland ons bedrijf geregistreerd. Nu nog de tijd vinden om daadwerkelijk de zaak aan het rollen te brengen. En door het heen-en weer gereis vanuit Istra valt dat niet altijd mee.

Maandag 26 mei wederom naar Nederland via Duesseldorf. Nu voor het visum, het leeghalen van een kleine opslagplaats in Rijswijk, het vieren van Jaap's 55e verjaardag in Zwolle met vader Brusewitz en broer Carl. Even op-en neer naar Groningen voor de verjaardag en 'housewarmingparty' van nicht Anna. Bovendien hebben we mijn inmiddels opgekapte fiets daar afgeleverd als verjaarscadeau. Redelijk aanmechtig kwamen wij 5 juni weer terug in Moskou.

Zondag 29 juni weer naar Nederland, nu met Air Sibir (wel goedkoop, maar niet aan te bevelen) via Duesseldorf. Dit keer voor ons 25-jarig huwelijksfeest. En dat vierden we, optimistisch als we zijn op het strand van de Wassenaarseslag. Uitgerekend de warmste en en zonnigste dag van die week. Meer dan 100 mensen die lekker op het terras, op het strand, in zee of in de grote tent met ons dit heuglijke feit vierden. Echt een superfeest!

5 Juli vertrokken we weer naar Moskou. Inmiddels was ik (Lucie) druk doende om bij DSV weg te komen. En het verlossende woord kwam van mijn directeur die mij vlak voordat ik naar Nederland ging, vertelde dat hij mijn werkvergunning niet zou verlengen. Een last van mijn schouders! Ik blijf in Istra tot (officieel) 1 september, maar mijn laatste werkdag is 22 augustus.
Momenteel ben ik full-time bezig met Loodsman (opzetten van adresbestanden, voorbereiding van de mailing etc.) en ik bepaal wanneer ik naar Istra ga of thuis blijf werken voor Loodsman. Ideaal. Bij DSV loopt vanaf 1 september nog maar 1 niet-Rus rond en die had mij gezegd dat hij volgend jaar ook weggaat. En dan spreekt niemand daar Engels en/of Duits! Het inzien van problemen op de langere termijn kunnen Russen nu eenmaal niet. Maar dat is hun probleem.

Daar zijn we weer....

Na een afwezigheid op de blogspot van meer dan 3 maanden dan nu toch eindelijk een levensteken uit Moskou. Er is sinds de laatste keer nogal wat gebeurd en daar zullen wij stuksgewijs verslag van doen.