Op de datsja van Anatoli Stepanovitch (papa dus)

Ook wel onze huurbaas genoemd. Anatoli kwam afgelopen donderdag, 24 juli de huur ophalen en bracht voor ons een doos chocolaadjes mee met een soort van vulling. Iets waar ik (Lucie) als kind al van gruwde. Niettemin had papa zelf enige chocolaadjes van genuttigd, terwijl hij in de probka (= file) stond en dat vond ik helemaal niet erg. Jaap vertelde dat op last van de 'master' (= concierge) van onze flat, wij nieuwe plafonnieres moeten aanschaffen, want die oude lampen (van papa dus) deugen niet. Commentaar van papa: hij is een akteur. Of wel: jullie zijn genaaid. Het zal wel, maar die lampen deden het echt niet. Ook al zetten we er telkens nieuwe peertjes in. Om het leed te verzachten en misschien ook omdat hij een beetje medelijden heeft met ons dat wij met het schitterende weer niet naar buiten kunnen, nodigt papa ons uit om op zondag 27 juli op zijn datsja te komen voor een shashlik. En of Jaap ook zijn zwembroek mee wil nemen.
Zondag 27 juli. Eerst met bus 368 naar het station Dolgoprudi en vandaar met de elektritsjka naar Glebnikova. Daar worden we na lang wachten eindelijk opgehaald door ene Sergey. We lopen nog een dik kwartier door de datsjawijk waar niet onbemiddelde Russen wonen. In de tuin worden we hartelijk begroet door papa en voorgesteld aan 3 dames: Galina, Galina en Nadjezda. Papa's vrouw heette ook Galina, weet ik me te herinneren van een feestje voor zijn dochter, maar geen van deze Galina's lijkt op haar. Enfin, papa grossiert kennelijk in Galina's. Gelukkig hebben we 2 flessen wijn gekocht, want het is het bier of wodka wat de klok slaat en bij zo'n zonnetje ben je gauw katjelam. Er wordt veel rauwkost genuttigd en niet zoveel vlees, gelukkig maar.


Dan verordonneert papa dat het tijd wordt om te zwemmen in de rivier. Volgens Jaap was het heerlijk. Na een uurtje wordt het tijd om datsja-waards te gaan en voor ons om uiteindelijk huiswaards te gaan per elektritsjka en de bus.