Een gevalletje Korzakov?

Gistermiddag vertrok ik wat eerder per trein uit Istra. Op het perronnetje trof ik het loket gesloten aan. En jawel, in de trein was er controle. Geen punt, dan koop ik mijn kaartje daar. Op het station waar ik wezen moest liep ik met het onleesbare vodje papier naar de dienstdoende babushka die mij doorgang moest verlenen bij het tourniquetpoortje. Ik gaf haar het papiertje, dat ze meteen verscheurde en in haar jaszak propte. Ze babbelde wat tegen een andere babushka, die achter mij stond. Toen wees ze op het poortje waarvan het lampje niet brandde en kwam tot de conclusie dat het niet werkte. Gelukkig kwam ze erachter dat ze een sleutel van dat ding had en begon toen wat te morrelen. En jawel, het lampje ging branden. Ik stond voorin de rij en wilde er dus uit. "Zeg, waar wilt u naar toe?" vroeg ze op een toon, die alleen Russische babushka's kunnen voortbrengen. Op dat moment moest ze gezien hebben dat de stoom uit mijn oren kwam. Woedend blafte ik haar toe dat ik haar dat papiertje net had gegeven. Maar ze gaf niet toe. Wederom, een donderuitval en toen herinnerde zich het vodje weer en liet mij met tegenzin door het poortje dat half dicht bleef. Dankzij Sonja kon ik me uiteindelijk er doorheen wurmen.