Stel, je hebt een bedrijf en dat bedrijf moet, zoals dat officieel heet, een ‘legal entity’ worden. Een OOO. Wij zouden zeggen een BV. Als je een OOO bent kun je een bankrekening openen en kun je makkelijker officieel opereren. Maar om je te kunnen registreren heb je een officieel adres nodig, en dat krijg je bijvoorbeeld door het huren van een kantoor.
Zo ging ik (Jaap) aan de slag om geschikte kantoorruimte te vinden, met een makelaarsagent Katja. De makelaarsagent kwam op mijn pad door het gebruikelijk Russische via-via circuit, zullen we maar zeggen. Met Katja had ik afgelopen dinsdagmiddag een afspraak in Khimki, een soort Amstelveen van Moskou, maar dan wat groter. Ik was ruim op tijd bij het betreffende
gebouw, nadat ik overigens een hele zoektocht achter de rug had. Die zoektocht was weer veroorzaakt door de wat gebrekkige aanwijzingen van Russische zijde. Als Russen zeggen dat iets dicht bij een bushalte is, dan moet je altijd rekening houden met een wandeling van minstens een kwartier… Bij het gebouw aangekomen bleek het een heel groot gebouw te zijn met een groot aantal ingangen. Katja, die, naar goed Russisch gebruik, ruim een half uur te laat was vanwege een ‘probka’, wat vrijwel altijd als smoes wordt gebruikt als je domweg te laat van huis of kantoor bent vertrokken, had wel even gebeld maar dan in het ratelrussisch. Ze bleef, ook toen ze eenmaal bij het gebouw was aangekomen, naar goed klantonvriendelijk gebruik, mij, haar klant, op schreeuwerige toon door de telefoon in haar richting dirigeren.
Inmiddels was ik al voor de tweede keer rond het hele gebouw gelopen, wat mijn humeur niet bevorderde. Uiteindelijk trof ik haar en liet zij mij iets zien, wat eigenlijk nauwelijks kan worden gezien als kantoor in aanbouw. De belofte dat dit gebouw op 1 mei er spic en span zou uitzien, rechtvaardigde in een oogopslag, dat dit vermoedelijk wel eens een typisch Russische belofte zou kunnen blijken te zijn. Maar goed de Rus is optimist en wij westerlingen zien het veel te sceptisch.
De kantoorruimte was wel ruim, maar nog volledig in aanbouw, en mijn beoogde kantoor was nu de slaapplaats voor het werkvolk. Katja had dus gauw door dat de tweede optie ook bekeken zou moeten worden. Het volgende kantoorpand was dichterbij de bushalte en makkelijker te vinden, alleen de ruimte die te huur werd aangeboden was een stuk minder groot en bovendien had het geen ramen. Alles was voorzien en ook dit pand kon per 1 mei betrokken worden. Ik maakte Katja duidelijk dat ik dit even moest overleggen en dat ik wat tijd nodig had. Geen reactie, dus geen punt, volgens mij.
Echter….'s-Avonds kwam al direct een aantal SMS-en binnen: met de boodschap dat ik wel direct zou moeten beslissen, anders was het kantoor van mijn keuze, weg. De nieuwbouw was al afgevallen. Ik echter, werd hoe langer hoe tegendraadser, en probeerde duidelijk te maken dat ik me niet zou laten pushen en dat ik de volgende morgen zou beslissen, na raadpleging van mijn hoofdkantoor . Die avond, nadat wij al naar bed waren kwamen er opnieuw SMS-berichten binnen. Er zou die dag beslist en ook meteen betaald moeten worden (in Rusland moet je in het begin van de contractperiode 2x de huur voor de verhuurder en 2x huurbedrag voor de makelaar betalen), bovendien moest het huurcontract ook op stel en sprong getekend worden. Wellicht kunnen jullie je iets voorstellen van mijn gemoedstoestand, nu de druk verder werd opgevoerd. Maar goed het hoofdkantoor gaf mij de ruimte en de optie was aantrekkelijk en goedkoop, en dat is niet onbelangrijk in dit land, waar bijna iedereen denkt aan zo snel mogelijk zo veel mogelijk geld zien los te peuteren van welke stomme buitenlander dan ook. Echter toen ik op het punt stond om, weliswaar met een onbehagelijk gevoel, naar de bank te gaan, kwam er weer een SMS binnen en niet even een telefoontje met het bericht dat het kantoor net 15 minuten geleden was verhuurd! Het onbehagelijk gevoel was dus niet ten onrechte. Erger nog, het onbehagelijke gevoel maakte plaats voor de meest vreselijke gedachten, waarvan het beter is die voor je te houden…
Maar het mag duidelijk zijn, dat op dat moment de wolken stoom uit beide oren zeker zichtbaar moeten zijn geweest vanaf het Rode Plein. Het antwoord op mijn bericht dat ik niet echt 'amused' was, was echter opnieuw typisch Russisch: 'but this is Russia!' You have to understand and to accept! ’s Avonds was het een dankbaar onderwerp om met Ludmila de Russische conversatie te beoefenen. En voor ons Loodsman avontuur een heel duidelijk leermoment in de voortdurende verkenningstocht naar de nooit te doorgronden Russische ziel.
No comments:
Post a Comment