De Krim

Van 7 tot en met 13 mei waren we op de Krim. Jaap was daar gevraagd om voor een groep hulpwerkers, die opbouw- en ontwikkelingswerk doen in Europa (voornamelijk in het voormalig Joegoslavië en in de vroegere Sowjet staten), een aantal seminars te geven over 'Doperse Spiritualiteit'. Even terug dus in zijn oude vak. En dat beviel goed. Jaap was ook verantwoordelijk voor een aantal bezinningsmomenten. De ontmoeting met deze groep was heel inspirerend. We ontmoetten namelijk mensen, die in een zelfde regio met een zelfde ervaring proberen te overleven. Natuurlijk in Europa zijn er geen derde wereld landen, maar er zijn wel landen, waar de kwaliteit van leven nog lang niet op een Westeuropees peil staat. We ontmoetten mensen, die werken in kinderhuizen, bij een koor bestaande uit Joden, Moslims, Christenen en anderen, om iets van de rijke schakering van de soorten inzet te vertellen.

Deze week was in ieder geval inspirerend ook voor datgene, wat we met en voor ons kinderhuis voor ogen hebben. Om het kort te zeggen, gewoon beginnen zonder hoge drempels, zoals haalbaarheid of noodzaak, eerst te onderzoeken. De wereld van Oost Europa is soms chaotisch, wellicht te verklaren vanuit het al te strak geleide verleden. Een verleden, waar ieder initiatief in de kiem werd gesmoord. Een van de uitdagingen is dan, om de mensen te helpen heen te stappen over hun machteloosheid, die zich vaak vertaald in het opwerpen en creëren van problemen, als er oplossingen worden aangeboden. Motto was en is, laat het onverwachte gebeuren.


Maar nu iets over de Krim. Vanuit Moskou vlieg je naar Simferopol, een van de grotere plaatsen in de laagvlakte, die naar de kust toe wordt begrensd door een hoge bergrug, die aan de zeezijde stijl in die zelfde zee verdwijnt. De Krim is een schiereiland, dat behoort tot de Oekraine, maar dat door de Russen ook nog een beetje wordt beschouwd als deel van hun land. Met een Rus over de Krim praten is een beetje een mijnenveld. Het kan een van de onderwerpen zijn, waar je geconfronteerd wordt met de soms wat eenzijdige en wat weinig flexibele visie van Russen op hun nationale geschiedenis. In die visie is de Krim verkwanseld en hoort de Krim feitelijk nog steeds bij het moederland. Dat de geschiedenis is verlopen, zoals ze is verlopen, is soms moeilijk om te accepteren.

Van Simferopol ging onze reis verder naar de kust. We verbleven in Gaspra, vlakbij Yalta. In een kerkelijk (van de Baptistenkerk) conferentieoord, dat wonderschoon gelegen is aan de kust.
Wie de Krim zegt, zegt mooi weer. Het stikt aan de kust van de sanatoria. Een typische voorziening uit de Sowjet tijd met dito arcitectuur. Als je over de toch wat vervallen staat van de meeste gebouwen heenstapt, waan je je aan de Franse Riviéra. En de naam Yalta viel al, jazeker we waren dichtbij de plek waar aan het eind van de Tweede Wereldoorlog de grote Drie de kaart van Europa hebben vastgesteld. Op de foto zie je de conferentietafel, waaraan de onderhandelingen plaatsvonden. Kortom een interessante reisbestemming, vanwege de natuur, maar ook vanwege deze historische betekenis.



Wie vertelt dat hij of zij naar de Krim gaat, krijgt steevast te horen dat het er ook altijd mooi weer is. Welnu dat was uitgerekend de eerste dagen van mei niet het geval, het regende en het was steenkoud. Gelukkig verbeterde dat snel, zodat we de Krim ook in haar volle glorie konden zien, de plaatjes verluchtigen dit verhaal.

Yalta zelf is ook een leuke plaats en het is opvallend hoe zeer het een zelfde sfeer ademt als de Zuidfranse plaatsen aan de Middellandse Zeekust. Het enige verschil zijn de hier en daar overgebleven resten uit de Sowjet tijd, Lenin staat nog immer fier op zijn voetstuk.

Voor Moskovieten als wij was het goed om met onze ervarenheid met het openbaar vervoer ons een weg te banen. Er is zelfs de langste trolleybuslijn van de wereld, die je in drie uur tijd brengt van Simferopol naar Yalta. Marsroet rijden af en aan en er is een goede treinverbinding met Kiev.

Als er dus een lezer is, die op zoek is naar een alternatieve reisbestemming dan is de Krim zeker aan te raden. Wij hadden er een heerlijke, en ook inspirerende tijd.