Jaap werd beroerd van de pijn (in z’n rug) wakker en zei dat hij weleens niet mee zou kunnen naar Seliger. De weekendtas moest nog ingepakt worden en het was inmiddels 7:00.
Die tas werd uiteindelijk ingepakt en Michiel zou Jaap van onze flat ophalen en samen reden ze naar Sheremetjevo.
Rond 18:00 vertrokken Michiel, Lena, die zich inmiddels had aangesloten en Jaap naar Istra. Dat is helaas dezelfde route die 100.000 Russen elke vrijdagavond nemen, die naar hun datsja willen, dus propka. Om 20:15 kwamen ze op het terrein van ons warehouse. En toen moest de reis naar Seliger nog beginnen: ruim 500 km richting noord-westen in de Tver-regio. Het landschap was overweldigend mooi, en een prachtige zonsondergang. Een groot Hooge Veluwe of Drenthe. In het begin nog wel veel vrachtverkeer maar geen last van files. Rond middernacht maar eens gebeld met degene die het weekend had georganiseerd en toen bleek dat wij 50 km te ver door waren gereden. Kortom, we kwamen rond 1:00 aan en konden direct aan de shashlik en wodka. Rond 3:30 lagen we in bed. De volgende morgen, zagen we pas in wat voor prachtig vakantiepark we waren. Een groot terrein aan de oever van een wel heel groot meer met eigen strand, diverse blokhutten met keukentje en een eet-zitkamer. 
Een klein hotel, een strandvolleybalveldje en een klein zwembadje. En natuurlijk de kookhut (voor de shashlik) en de eethut ernaast. Voor het eerst in tijden weer gezwommen en lekker liggen bakken (30+ graden). Verder heb ik Asterix en Kuifje (in her Russisch) meegenomen. Tegen het einde van de middag stak een enorm zware onweersstorm op, maar dat was na een half uurtje weer over en konden we de rommel opruimen. Tegen vijven werd er in het restaurant gegeten, want de shashlik voor die avond was pas laat gepland.
Wat er tussen het avondeten en de shashlik gebeurde noemt men in Nederland waarschijnlijk het ‘indrinken’. Af en toe kwam ik iemand tegen die diagonaal voorbij liep met zo’n gelukzalige glimlach om zijn mond. Je ziet eerst z’n schoenen en de rest van het lichaam komt er achteraan. Overigens merkte ook op dat, naarmate de drankinname vorderde de toepassing van de grammaticale regels van het Russisch sterk achteruit ging. De 6 naamvallen die deze taal rijk is leken zo in de alcohol te verdampen. En heel bijzonder was het te merken dat ze opeens wel over enige kennis van het Engels bleken te beschikken.
Heb je het plaatje? En een ‘drankneus’ heb ik nu in levende lijve mogen aanschouwen, met een fles Johnny Walker onder zijn arm. Veel roder kon die neus niet worden. Grote blauwe ogen keken wat lodderig de wereld in. Ik had me er al bij neergelegd dat het met die shashlik niets meer zou worden als iedereen katjelam was, maar in dit land zal en moet geshashlikt worden. Dondert niet hoe. Gelukkig waren er een paar nuchtere zielen, die zich hierover hebben ontfermd en uiteindelijk tegen 23:00 konden de eerste happen genuttigd worden. Tijdens het eten kon men de troostfinale Duitsland-Portugal zien.
Zondagmorgen redelijk bijtijds ontbeten en naar het strand, want om de propka’s voor te zijn moesten we rond 14:00 wegrijden. Hoe dichter bij Moskou hoe drukker de weg werd. De M9 Riga-Moskou wordt pas een normale 2-baans snelweg vanaf Volokolamsk maar daarvoor is het een provinciale weg met aan weerszijden borden van verboden in te halen. Die staan er voornamelijk voor de sier. Links en rechts wordt er ingehaald en soms gaat het bijna mis.
Rond 21:30 waren we weer thuis en net op tijd voor de WK-finale, maar het einde ervan hebben wij niet gezien.
No comments:
Post a Comment