Moskou's fileleed

Het Nederlandse nieuws wordt sinds een week voor ongeveer 80% beheerst door het weerbericht en de gevolgen van de sneeuwval en de vorst in het dagelijks verkeer. Op de NS-stations zijn inmiddels alle reizigers wel geinterviewd over dit onderwerp en de vraag gesteld hoe ze van A naar B denken te komen.

Ik moest even lachen toen ik de nieuwslezer hoorde zeggen dat in (heel) Nederland op een bepaalde dag wel zo'n 750 km file was geregistreerd. Onder het mom: 'Bei uns ist alles besser, (grösser und mehr)' kun je dit lezen. In Moskou alleen al was de file van afgelopen maandag zo'n 1700 km lang! Om een idee te geven, Moskou city is zo groot als de provincie Utrecht.

Vaarwel Rusland!

De kogel is door de kerk. Na 5 jaar hier in Moskou gewoond en gewerkt te hebben, hebben Jaap en ik besloten dat we begin februari 2010 definitief naar Nederland terugkeren. Misschien een donderslag bij heldere hemel voor sommigen, net zoals ons besluit dat was, toen we eind 2004 besloten om naar Moskou te verhuizen en in Nederland alles achter te laten. Er is heel veel gebeurd in de afgelopen periode en met name het laatste jaar viel ons zwaar. Het Nederlandse bedrijf Mov'on Logistics maakt begin dit jaar een moeilijke periode door, zoals sommigen weten en zoals zo veel andere bedrijven. Gelukkig werden de kantoren van Mov'on in Kiev, Gorzow en Moskou overgenomen door P&O Ferrymasters. Jaap heeft daardoor verder kunnen werken aan de registratie en de vergunning voor dit kantoor om buitenlanders aan te nemen. De aanvraag voor een werkvergunning voor hem zelf is een ander ding. Zoals eerder geschreven wordt die begin januari verwacht, if ever.

Door de financiële crisis, die Rusland harder heeft getroffen dan waar ook, bleven klanten weg of hebben de meesten hun plannen voorlopig in de ijskast gezet. Russische distributeurs blijken over onvoldoende financiële middelen te beschikken om goederen te importeren. De Roebel is t.o.v. de Euro behoorlijk in waarde gedaald (in 2004 was een Euro ongeveer 36 RUR, nu staat de Euro op +/- 43,7 RUR) en dat hakt er natuurlijk ook in. De prognose voor 2010 laat overigens een iets zonniger beeld zien, maar de economie heeft slechts de uitvoer van grondstoffen als basis. Inmiddels hebben we wel een aantal transporten 'gewonnen' van tenders, de transporten zelf zijn voor 2010 gepland.

Ondertussen werd wel steeds duidelijker, dat het heel moeilijk werken is voor westerse bedrijven in Rusland, waarvan de Europese directie feitelijk niet veel begrijpt van de Russische situatie. Een situatie, die er ook niet beter op wordt, is onze waarneming.

Misschien hadden we het nog wel een paar jaar uitgehouden om onder die druk te blijven werken, maar m.n. de gezondheid van Jaap, de fysiek zware belasting, heeft ons doen besluiten om Rusland te verlaten.

We hebben destijds een goeie beslissing genomen om Nederland te verlaten en het Russische avontuur aan te gaan. We hebben hier veel gezien, geleerd en beleefd en vooral heel hard gewerkt. Maar omdat we elke keer weer naar Nederland terug moesten voor een nieuw visum hadden we geen tijd en geld over om het land te verkennen. Dat zullen we nu vanuit Nederland gaan doen, hopen we, want Rusland blijft als een magneet trekken. We zullen vaak, misschien zelfs vaker naar 'ons' kinderhuis in Nikolskoye gaan en hen steun blijven geven waar mogelijk en noodzakelijk is. We zullen onze Russische vrienden en vriendinnen blijven opzoeken en regelmatig naar Moskou komen. Rusland staat op ons netvlies gebrand en ondanks ons goede besluit, stemt het ons ook weemoedig.

Dit is niet het einde van deze blog, maar het zal minder frequent updated worden. Dat lijkt me vanzelfsprekend. We zullen graag onze visie op Rusland met jullie willen blijven delen.

Wij wensen alle trouwe bloglezers fijne Kerstdagen toe en een heel goed en gezond 2010!

De werkvergunning (7)

Weer een hoofdstuk toe te voegen aan deze never-ending story. Jaap belde eens op met de instantie die alles zou regelen voor het verkrijgen van de werkvergunning en de daaraan gekoppelde uitnodiging voor het werkvisum (ofwel, je krijgt dan een uitnodiging voor een single-entry visum, die je in Moskou kunt laten omzetten naar een muliple-entry visum). Hij kreeg te horen dat de kopieen van zijn doctoraalbul niet toereikend zijn en dat deze gestempeld moeten zijn door de Nederlandse ambassade. Ambassade gebeld: "Nee, dat doen wij niet. Het moeten originele documenten zijn die gestempeld moeten worden door de IBG (Informatie Beheer Groep) in Groningen". Vriend Tom in Leiden gebeld in wiens kluis onze diploma's e.d. liggen en gevraagd om de bul aangetekend te versturen naar broer Geert in Groningen. Geert is vervolgens met de bul naar het IBG gestapt. Daar moest eerst een handtekening gecheckt worden (belletje met de UvA) en toen werd het document gestempeld. Helaas was dat niet het enige. De stempels moesten nog gelegaliseerd worden door de Arrondissementsrechtbank in Groningen. Vervolgens heeft Geert de gestempelde en gelegaliseerde bul en kopieen verstuurd naar collega Hans in Rotterdam, want die zou de volgende dag naar Moskou vertrekken. Jaap heeft de papieren dezelfde dag nog per koerier naar het bedrijf verstuurd om het proces ter verkrijging van de werkvergunning niet verder te vertragen. Dat was een maand geleden en het zou maar 2 weekjes duren voordat bekend werd per wanneer de vergunning in zou gaan, want alles is tot dusver aanvaard door de FMS (Fed. Migratie Dienst). Afgelopen woensdag belde Jaap nog maar eens naar de instantie die ons bij de FMS vertegenwoordigt, want de vraag voor ons was: krijgen wij (of Jaap) die werkvergunning en de daaraan gekoppelde visumuitnodiging eind december of moeten we weer een uitnodiging aanvragen voor nog eens een drie-maandenvisum? Jaap werd verteld dat FMS alle documenten inmiddels had ontvangen, maar dat door 'technische problemen' de werkvergunning zal worden verleend met ingangsdatum van 01-02-2010! Dan kunnen ze, wat ons betreft meteen beginnen met de aanvraag voor 2011. Wordt vervolgd.

Hoe krijg je je geld terug van de bank?

Deze vraag stelde zich onze Alexander vorige week. Wat is nu het geval? Zijn internationaal paspoort verloopt binnenkort en hij heeft inmiddels allerlei papieren ingevuld en ingeleverd bij de FMS en het benodigde bedrag van 1000 Roebel betaald bij de Sberbank. Hij had de papieren eerst ingeleverd op het kantoor van FMS, de Federale Migratie office in Moskou, maar dat was fout. Hij had ze moeten inleveren in zijn geboortestad Sarov. Maar daar moest hij ook 1000 Roebel betalen. Nu is hij al 2 weken bezig die eerste 1000 Roebel terug te krijgen. De Sberbank in Moskou zei dat ze niets voor hem konden doen en dat hij zich tot het Moskouse kantoor van de FMS moet wenden. En zoals dat gaat in dit land kan het nog heel lang duren.

Nog even over het weer

Per slot zijn en blijven we Nederlanders en die hebben de gewoonte nogal vaak over het weer te kletsen. Sinds de film 'De hel van '63' in premiere is gegaan is de temperatuur in Nederland spontaan onder nul gezakt en heeft men in het oosten van het land reeds de wegen gestrooid. Terwijl ik dit op de tv en radio aanhoor, kijk ik naar buiten en zie ik aan een heldere hemel een knaloranje zon opkomen. Dat betekent dat het ook hier in Moskou echt koud moet zijn. Dat gevoel wordt bevestigd wanneer ik naar de metro loop en ik het idee krijg dat ik alleen m'n onderbroek aan heb. De thermometer op het station staat op -24! Wat ben ik blij dat ik hier woon en kan genieten van een echte winter. Geen sneeuw, ijzel en vooral.... geen wind!



IJsbloemen op ons kantoorraam op de 18e etage.

Sneeuw in Moskou

Gisteren was het dan zover, de eerste sneeuw.
Het laagje is nog bescheiden, maar er wordt meer verwacht.
Woensdag is het feest, niet helemaal duidelijk waarom, maar de vrije dag moet de vrije dag voor de herdenking van de Oktober-revolutie vervangen!

Weergod Luzhkov

Vanochtend boven de binnenstad zouden de wolken (enigszins) verdreven zijn doordat er met ionenstralen er op werd gericht. Bij wijze van experiment heeft onze burgemeester Yuri Luzhkov bedacht om wolken die normaal in deze herfsttijd boven de stad hangen tijdelijk te laten verdwijnen. Lees maar in de Duitse moskau.ru. In Sovjettijden werd hiervoor een chemische substantie per vliegtuig boven het wolkendek gestrooid, nu zijn cementdeeltjes voldoende om deze wolken te doen verdwijnen. Het doel van dit alles is om de stad in de winter sneeuwvrij te maken. Ja, je leest het goed. Luzhkov wil twee vliegen in een klap slaan. Sneeuwruimers (personeel en machines) zijn dan overbodig en dat is een regelrechte bezuinigingsmaatregel. Bovendien scheelt dat volgens hem veel file-leed. Jammer voor hem, want de ervaring leert dat je 's-winters bij een temperatuur -20 graden en ondanks de sneeuw beter door kunt rijden dan 's-zomer met mooi weer. Hij schijnt ook de loop van de rivieren te willen veranderen..... Waar hadden we dat toch eerder gehoord?

De medewerker die wel komt

Na het debacle van maandag kunnen we vandaag het bericht plaatsen dat we vanaf maandag een nieuwe medewerker hebben. Hij heet Alexander Krotov, hij is 26 jaar en hij is jarig op 30 april. We hopen echt dat we nu een goede keus hebben gemaakt. Het lijkt er op, maar je weet het nooit.

De nieuwe collega die niet kwam

Vandaag zou ons kleine kantoortje uitgebreid worden met een jonge dame, die wij al eerder hadden ontmoet en die een redelijke staat van dienst heeft in de logistieke wereld. We hebben ons zeer verheugd op haar komst en we wilden haar goed inwerken, opdat wij eind volgende week eindelijk, na 6 jaar, op vakantie zouden kunnen gaan. Waarom schrijf ik dit in verleden tijd? Mevrouw heeft besloten toch maar niet te komen werken, want het is haar toch te ver en bovendien heeft ze een kind dat met regelmaat weggebracht en opgehaald moet worden. Dat begrijpen wij toch wel? Twee weken geleden, toen ze voor de tweede keer bij ons langskwam had ze dat kennelijk nog niet bedacht. En bovendien had ze gisteren (zondag, Dag van de Stad Moskou) een aanbod gekregen om elders te werken.

Inmiddels had ik in Nederland visitekaartjes laten drukken (en nu meteen weer afbesteld) en een E-mail account laten aanmaken. Jaap heeft zijn leed beklaagd bij de Nederlandse tak van het bedrijf. We zijn vooral boos op onszelf. Dat we toch elke keer weer instinken. We gaan nu weer op zoek naar een geschikte kandidaat. En die vakantie van ons? Die gaat gewoon door. Vanaf 18 september t/m 4 oktober zijn wij ff niet beschikbaar! Heerlijk.

De tandarts

We hebben inmiddels, mag ik zeggen, een innige relatie opgebouwd met de tandartsen van de German Dental Clinic hier ter stede. Heb al eerder geschreven over mijn vele gangen naar deze praktijk in de periode die begon met een zenuwonststeking, waardoor een wortelkanaalbehandeling noodzakelijk werd en met het bijelkaar boetseren van de inmiddels gefragmenteerde kies. Deze kies bleef een paar weken geleden spontaan achter in mijn crackertje Camembert. En of ze het wisten, belde de assistente van de clinic mij vorige week op voor een controle afspraak. Heb op hun site even gekeken hoeveel e.e.a. zou gaan kosten, om tenminste een beetje op voorbereid te zijn.
Woensdag 26 augustus ging ik de stad in en daar had ik deze keer een Russische tandarts. Er was op het eerste gezicht iets opmerkelijks aan deze vriendelijke man. Hij had een glazen oog! Ik zal in elk geval om een verdoving vragen, wat er ook gebeurt, dacht ik meteen. Hij bekeek de overblijfselen van de sneue kies en kwam tot conclusie dat ik een kroon moet hebben. Ai! Na verdoving werden de overblijfselen flink bijgeslepen en vervolgens mocht ik happen. Als noodkroon kreeg ik een soort reusachtig stuk kauwgom in mijn kaak geperst en mocht de volgende week terugkomen. En afgelopen woensdag was het zover: ik heb een kroon en hij zit prima. Niet op, maar in mijn hoofd dus. Wel knap gedaan door tandarts een-oog.

De werkvergunning (6)

In mei heb ik het laatste bericht gepubliceerd over het verkrijgen van een werkvergunning. Toen is de aanvraag geweigerd, omdat de overheid de regels weer eens aangepast had. Nu, we zijn inmiddels 4 maanden verder, is voor de 2e keer de aanvraag geweigerd. Deze tweede weigering had te maken met het feit dat de er een fout gemaakt is door AEB, namelijk in de benaming van Jaap's postitie binnen het bedrijf. Op een van de vele formulieren stond 'Director of Firm' en dat had moeten zijn 'General Director of organisation'. In Nederland zou men een belletje geven en dat ene formulier opnieuw invullen en weer insturen. Zo niet hier in Rusland. Daar wordt het simpelweg afgewezen en kun je opnieuw de aanvraagprocedure in. Eind van deze maand vindt er weer een vergadering plaats van het Employment Centre, die gaat bepalen of a. de formulieren correct zijn ingevuld (was dus in eerste instantie ook het geval) en b. of je een werkvergunning krijgt toegewezen. Dat proces duurt ongeveer 30 dagen. Wanneer de werkvergunning is toegewezen, dan wordt het felbegeerde kaartje aangemaakt en gelijktijdig wordt de uitnodiging voor een werkvisum aangevraagd. Dat proces duurt nog eens 30 dagen.

Voordat Jaap voor de 3e keer de aanvraagprocedure ingaat moet hij (weer) even met wat geld over de brug komen en dan heeft de andere instantie die het gaat aanvragen alle formulieren inmiddels ingevuld met de Jaap's correcte postitie. Wat een gedoe, tijd- en geldverspilling. Het wordt nooit wat met dit land, heb ik al 'n keer eerder verzucht.

Nieuwe site voor Loodsman

Ons eigen adviesbedrijf Loodsman B.V. heeft een geheel vernieuwde website.
Kijk maar op: www.loodsman.com

Telefoon etiquette

Wanneer je hier een Russisch bedrijf belt, krijg je in 90% van de gevallen iemand aan de lijn die je begroet met een ontnuchterend en ongeduldig 'Да' of ''Алло', zonder de bedrijfsnaam te noemen. Na vier maal op een dag op dergelijke wijze 'begroet' te worden verlies ik niet mijn geduld, maar barst ik in lachen uit. Steevast wordt dan de verbinding verbroken. Niet doen dus. Wanneer dat toch niet gebeurt, vraag ik half hikkend van het lachen of ik misschien met bedrijf x spreek, waarop met een verbijsterende argwaan mij wordt gezegd, dat ik dat toch zelf moet weten, want waarom zou ik hen anders bellen? Als blijkt dat degene die ik wil spreken reeds een jaar geleden het bedrijf verlaten heeft, wordt me dat tien keer verteld, alsof ik niet goed snik ben. Heb dit gedrag overigens vaker meegemaakt, ook bij Russen onderling. Geen speld tussen te krijgen. Jij bent gek en niet zij. In een zeer uitzonderlijk geval krijg ik een mobiel nummer van iemand anders, die vervolgens afgesloten blijkt. Schiet lekker op zo.

Wat een land...

Wie een goed verhaal wil lezen, over wat hier mensen soms overkomt, moet het wereldblog van Michiel Krielaars een lezen, Kunstroof (1) en Kunstroof (2)

De verbouwing (2)

Mischa kwam na het einde van de werkdag, zo rond 21:00, om een handdoek vragen. Begrijpelijk dat je je handen wilt wassen voordat je weggaat. Ik begreep alleen niet waarom hij even later halfnaakt voor me stond met een druipend handdoekje. De heren gingen namelijk elke dag onder de douche! Ook halverwege de dag wanneer er iets van lijm of zo gekocht moest worden, gingen ze zich eerst douchen, voordag ze de straat opgingen.
Zaterdag 27 juni kwam voor ons het grote schoonmaken. Eerst emmers, dweilen en een goede zeem gekocht, want alle oude spullen waren inmiddels onbruikaar. Met veger en dweil hebben we eerst de hal en een deel van het trappenhuis bij de liften en de overloop onder handen genomen, het raam en de voordeuren van onze buurvrouw en die van ons schoongelapt. Werkelijk overal lag stof van het tegelsnijden. En vervolgens onze hele flat. Zo'n 6 uur zijn we bezig geweest! Maar het ziet er weer top uit.

De verbouwing

Ongeveer een maand geleden hebben we met onze huurbaas afgesproken dat er een aantal zaken in onze flat moeten worden aangepakt. Een aantal tegels is in de loop der jaren naar beneden gekomen en een stopkontakt in de keuken kwam op een gegeven moment spontaan uit de muur zetten, een aantal cementbrokken meenemend. Niet echt ongevaarlijk dus. Vrijdag 19 juni kwamen de huurbaas met ene Yuri, die de opzichter bleek te zijn, bij ons langs. Alles werd genoteerd en de volgende morgen rond 10:00 zou Yuri met twee maten langskomen. En inderdaad, precies op het afgesproken moment kwamen Yuri met Andrei en Mischa. Na enig overleg werd besloten dat er inkopen gedaan moesten worden. En Jaap moest mee. Niet bij een van de vele grote bouwmarkten, maar bij een conglomeraat van kleine winkeltjes en kioskjes werden de spullen ingekocht: gipsplaten, die later niet gebruikt werden, 3 zakken cement, tegeltjes etc. Alleen niemand beschikte over een auto, dus werd een auto aangehouden en de boel naar onze flat vervoerd. Tja, zelfs die expat uit Nederland heeft geen auto. Jammer, een misrekening. De spullen werden in de hal van onze kwartira gelegd en de heren namen afscheid van ons. De volgende dag zouden ze weer om 10:00 komen. Dus de volgende morgen, rond 10:30 kwamen alleen Andrei en Mischa. De laatste moest na 10 minuten alweer weg, want hij was zijn mobieltje kwijt. We hebben hem de verdere dag ook niet meer gezien. Andrei hield zich ledig met het vastplakken van de lappen behang, die hier en daar los hebben gelaten. Dat gebeurde met o.a. een injectiespuit. Niet een lijmspuit, maar een heuse injectiespuit die je normaal bij medische handelingen zou gebruiken of bij het toedienen van drugs. Enfin, ik vond het niet echt fijn.
Gelukkig kwam Mischa de volgende weer opdagen. Nu werden de tegels uit het toilet weggehakt. Ze hoefden daarvoor niet veel kracht te gebruiken, de boel kwam spontaan naar beneden. Het probleem nu was dat een van ons een dagdeel in huis moest blijven om de vragen van onze jonge Ed en Willem Bever te beantwoorden of de deur open te doen als ze weer iets moesten kopen. Jaap en ik hebben afgesproken dat degene die thuis blijft, de ander moest bellen wanneer de thuisblijver 'op springen' stond, want de wc-pot werd als eerste apart gezet, dus onbruikbaar. Het is inmiddels woensdag en de status van het tegelwerk is zo:
De pot werd dan wel elke avond weer teruggeplaatst en aangesloten op de waterkraan en afvoer. Maar het heeft een volle week geduurd, eer dit werk klaar was! Afmetingen toilet: 80x120x250. Niet echt een grote ruimte. Maar het resultaat was er dan ook naar:



Op vrijdagavond rond 22:00 is alles klaar, ook de lekkage in de badkamer. Er bleek geen goede afvoerpijp van het bad naar de afvoer te zijn. We begrijpen nu waarom onze benedenbuurvrouw af en toe klaagde over lekkages. Deze flat was al zo toen wij er in januari 2005 introkken. Inmiddels hebben wij al van alles vervangen. Je wil niet weten wat je ziet, nadat die oude tegels eraf gehaald waren: Verkeerd geboorde gaten en brokkelbeton. Typisch een voorbeeld van snel en veel bouwen in deze stad.

Douane terminals rond Moskou

Het hing al een tijdje in de lucht, maar het heeft de Russische overheid behaagd om douane terminals (waar dus ingeklaard wordt) te sluiten en te ontmantelen en terminals te openen langs de toegangswegen aan de grens. Net zoals aan de grenzen van de EU, zeg maar.Vorig jaar schreeuwde ‘onze’ burgemeester Yuri Lushkov al moord en brand over de enorme aantallen douane terminals en warehouses rondom de stad en dat die veroorzaker nr.1 zijn van de beruchte files in en rond de stad. En nu heeft de federale overheid ingestemd met de ‘verhuizing’ van de terminals naar de grenzen van dit reuzenland. Wat dat voor consequenties heeft voor klanten, customs brokers en logistieke bedrijven? Douanelicenties zijn gebonden aan het juridisch en fysieke adres van de terminal/warehouse en kunnen niet overgezet worden naar een ander adres en andere bedrijfsnaam. Douaneagenten of customs brokers krijgen uiteraard geen compensatie van de staat voor het verlies van hun licentie (kosten per licentie zo’n Euro 140.000). De meeste terminals rond Moskou zijn inmiddels gesloten, maar je moet niet denken dat de overheid inmiddels aan de grenzen nieuwe terminals hebben laten verrijzen. Dat betekent dus dat het aantal files van vrachtwagens dramatisch zullen toenemen en de wachttijden aan de grens exorbitant lang zullen zijn. Dus financieel en logistiek gezien is dit een rampscenario.En vermindert de bureaucratie en corruptie hierdoor? Ab-so-luut niet! Het is de zoveelste poging tot economische zelfmoord van dit land.

De werkvergunning (5)

Na legalisatie en registratie van Mov’on Logistics Russia is Jaap achter de aanvraag voor onze werkvergunningen gegaan. Hierom zijn wij vorig jaar september lid geworden van de AEB (Association of European Businesses (in Russia)). Dat kostte een kleine duit, maar er werd ons verteld dat zij de mogelijkheid hebben van de zg. one-windowprocedure voor aanvragen van werkvergunningen. Jaap heeft wederom allerhande documenten ingevuld, gestempeld en getekend. Van de Vreemdelingendienst kwam ineens de eis dat er ook kopieen van onze diploma’s geleverd moeten worden. Jaap ging met alle benodigde papieren naar de AEB en een heel vriendelijk meisje heeft dat allemaal gecheckt en goedgekeurd. Zij zou vervolgens hiermee naar de Vreemdelingendienst gaan en dan zou het allemaal binnen 1 a 2 weken goedkomen. Jullie raden het al: na ruim een maand is onze aanvraag afgewezen. ‘Op grond waarvan?’ vroeg Jaap aan een inmiddels ander meisje bij de AEB. ‘De verklaring van afwijzing kan ik alleen krijgen wanneer ik een notariele machtiging van je krijg’, zei ze. Dus Jaap ging weer ‘ns naar de notaris om deze ‘Power of Attorney’ te bemachtigen en leverde het papiertje af bij de AEB. Het blijkt dus dat ons bedrijf geen quota toegewezen heeft gekregen, terwijl dat wel zo was. Immers bij Intercomp, het juridisch bedrijf dat ons begeleidt bij van alles en nog wat, heeft het zwart op wit. Kennelijk is juist dat document niet aangekomen bij de AEB. Conclusie: we zeggen het lidmaatschap met de AEB op zodra het jaar verstreken is en we gaan alleen nog verder met Intercomp. Deze organisatie is vanaf 22 mei mee bezig, maar weer schijnt de overheid enkele regels veranderd te hebben. Er kunnen nu alleen aanvragen ingediend worden voor general managers en directeuren. Wordt vervolgd. Zijn wij de enige van wie de aanvraag is geweigerd door de authoriteiten? Nee, in het geheel niet. Vrijwel alle bedrijven (klein/groot/multinationals) hebben dit zelfde probleem voor hun buitenlandse medewerkers.

Ziek zijn en beter worden

Ging een man naar de dokter in Moskou, had al een paar daagjes koorts/verhoging.
De paracetamolletjes deden hun best, maar de man werd niet echt beter.
Zou hij naar de Nederlandse dokter zijn gegaan, dan zou hij zeker met de griepverschijnselen, die de man had, naar huis zijn gestuurd met de opdracht om de ziekte al dan niet met behulp van de paracetamol gewoon de zaak uit te zitten/zieken.

Hoe geheel anders vergaat het je in Moskou. Het was de vierde dag alweer (sinds de verschijnselen waren begonnen) en eigenlijk voelde ik me al wel wat beter, maar de laatste meting gaf toch nog 37,88 en dat is niet laag...Dus de afspraak van de vorige dag bleef staan en zo toog ik naar onze Japanse dokter Ezaki. Een dokter, die er uitziet als een 15 jarige jongeman, maar dat is een onbelangrijk detail. Belangrijker is, dat hij niet begon over rustig uitzieken, integendeel, hij overwoog een x-ray, om alles uit te sluiten. De x-ray voorkwam ik, maar ik kreeg wel medicijnen mee voor zes dagen, met het stricte verzoek om voor de x-ray terug te komen, als de verschijnselen niet na drie dagen zouden zijn afgenomen.

Gisteravond de eerste lading genomen, twee drankjes en 2 pufjes in beide neusgaten en...
heerlijk geslapen, geen benauwdheid meer. Alleen vandaag halverwege de dag toch niet echt topfit, maar wel voldoende om gewoon op kantoor te zijn.

Op de foto zien jullie me zitten voordat ik de beker ter hand neem... En laat duidelijk zijn, zondag is het Russisch pasen, dus ik ben vroeg genoeg om te kunnen zeggen Christos Voskres, Voistino Voskres, Christos Voskres!

Nogmaals goed Pasen!!

Smog in Moskou

Na een kort verblijf in Nederland (voor visum), zijn we al weer een week terug in Moskou.
Daar kamp ik (Jaap), maar ook Lucie inmiddels met een kwalijke griep en dat is nog niet alles, er is ook, ondanks het al dagen stralende weer, feitelijk weinig te zien. Volgens Lucie is er ook een soort brandlucht. Ik zelf kom de deur niet uit, nu ik, uitzonderlijk voor mij, al dagen meer dan 38 graden heb op de koortsthermometer. Om jullie een beetje me te laten genieten zijn hier wat foto's, die ik zojuist heb gemaakt.

Champanski

Sinds wij hier wonen en onze dagelijkse boodschappen doen bij de buurtsuper 'Ced'moy Kontinent' beschikken wij over een kortingskaart die ons 10% korting geeft op de boodschappen. Vanaf november vorig jaar krijgen wij er bovenop nog eens 7% korting bij een besteed bedrag van Rb 700,= (+/-Euro 15,=). Maar sinds een week komt daar ook nog eens een fles Champanski erbij. De eerste keer vroegen wij de caissiere waar wij dat aan verdiend hebben, bovendien was 8 maart allang voorbij en ze antwoordde dat het gewoon een 'подарок', een geschenk is. Dit woord is heilig in dit land en het woord wordt dan ook met enige trots uitgesproken. Gisteren ging ik weer boodschappen doen en na betaling ervan dook de caissiere enigszins vermoeid onder de toonbank om, jawel, weer een fles Champanski tevoorschijn te toveren. Inmiddels staan er 3 flessen Champanski in de koelkast en we weten werkelijk niet wanneer we dat allemaal moeten opdrinken.
Wel weten we van een van caissieres dat zij per 1 januari allemaal 17% loon hebben moeten inleveren.

Bonbons voor de dokter

Onze Nikolai moest voor de jaarlijkse check-up naar de dokter. Maar eerst moest hij naar een kantoor om daarvoor een formulier op te halen. Vooraf vertelde hij dat hij hoopte dat hij dat formulier ook meteen mee zou krijgen...'anders moet ik een doos bonbons kopen voor de dame van de balie'. Jaap en ik houden een eigen mening op na waar het baliemedewerkers in Rusland betreft.
Als hij het betreffende formulier meekreeg, zou hij de volgende dag zich melden bij de dokter en dus wat later komen op kantoor. En inderdaad, de volgende ochtend was hij er niet. Dus dat moest gelukt zijn en ... zonder bonbons, dachten wij nog naief. Toen Nikolai binnen kwam kon ik het niet laten te vragen of hij zonder bonbons zijn check-up had weten te bewerkstelligen. 'Nee, ik heb uiteraard een doos bonbons voor haar meegenomen. Dat doe je nou eenmaal hier'. Stel je voor dat ik bij mijn 'oude' huisarts in Nederland kwam met een doos bonbons (om bijv. eerder geholpen te worden). Ze had me glashard in het gezicht uitgelachen. In Nederland verdwijnen daar de wachtlijsten niet mee.

8 Maart

Het is bijna zover: zondag 8 maart is het Internationale Vrouwendag en zoals ik al in eerdere posts heb gemeld, dit wordt alleen in Rusland en CIS gevierd. En omdat deze dag op een zondag valt is maandag 9 maart een vrije dag. Neemt niet weg om vandaag, vrijdag 6 maart alvast in een soort feeststemming te zijn. Op weg naar ons kantoor op de 18e verdieping zag ik meisjes gekleed in avondjurken en met glimmende stiletto heels. Op mijn bureau vond ik een cadeautas met een bosje gele tulpen en een doos bonbons. Het traditionele 8-maart cadeau. Heel lief van onze Nikolai, die ons ook vertelde dat vandaag eigenlijk in het hele land niet zo heel veel gedaan wordt, maar dat wisten we al. Het netto rendement van een gemiddelde Rus ligt, in vergelijking met zijn Westerse collega op zo'n 30% schat ik.

Dirk van Beeren en Willem van Wegen

Met dank aan Remco hebben wij onze collega Nikolai verteld hoe Dmitry Medvedev en Vladimir Putin in Nederland zouden hebben geheten. Hilariteit alom. Van kantoor tot aan onze flat bleef hij maar de beide namen repeteren: Dirk van Beren, Willem van Wegen. Zelfs vanochtend had hij het er nog over.

Aanleiding voor dit alles was het feit, dat Jaap meemaakte, dat hij, toen hij onze prive Taxi Rustam belde, het volgende antwoord kreeg:"Goedendag, u bent verbonden met de administratie van de President van de Russische Federatie. Ik verbind u nu door" en dat alles met de stem van Medvedev zelf.

Leuk toch...

Weekendje weg

Afgelopen weekend hebben Jaap en ik het weekend doorgebracht in St.Petersburg. Voor het weer hadden we net zo goed niet kunnen gaan: grauw, natte sneeuw en hier en daar nog steeds glibberig. Maar vrijdag na het werk vertrokken we naar St. Petersburg en dat is maar een uurtje vliegen. Door Nikolai werden we afgehaald en de volgende morgen rond 11:00 reden we met hem naar Nikolskoye. Er verblijven nu rond de 40 kinderen in het huis. 5 Meisjes, van wie 4 zwanger waren, hebben het huis inmiddels verlaten en dankzij de Stichting Nikolskoye hebben deze meiden een financiele steun in de rug kunnen krijgen, waardoor zij hun voor het eerst hun eigen bedoenkinkje kunnen starten. De overheid komt telkens met weer andere regels. N.a.v. een grote brand in een bejaardenhuis heeft de brandweer nu besloten dat de gangen van dergelijke instellingen 40 cm breder moeten worden en dat betekent een enorme verbouwing in een hopeloos vervallen huis. Er moeten 3 nooduitgangen komen, maar de electrische bedrading vervangen was niet nodig volgens de lokale brandweer. Je zou denken dat je aan brandpreventie moet doen om rampen te voorkomen, maar hier geldt: als het schaap verdronken is, dempt men de put.

Zondag naar het middagmatinee in het Mariinsky-theater geweest om daar te genieten van 'De Bruiloft van Figaro', een allegaartje van Italiaans en Frans ('Les Miserables') patriottisme. Vervolgens een cadeautje gekocht voor Katya, in naam nog steeds onze General Manager, om haar te bedanken voor de extra keren dat zij documenten moest ondertekenen. Met Katya hebben we toen heerlijk gegeten in restaurant 'Teplo' in de Bol'shaya Morskaya. Bijtijds naar bed, want maandag is het gewoon weer een werkdag. We kwamen rond 9:30 op kantoor.

Transport regelen op z'n Russisch

Onze inmiddels geintroduceerde Nikolai heeft als een van zijn taken transporten naar en in Rusland te regelen en hiervoor gebruikt hij uiteraard zijn netwerk van Russische transporteurs. Wanneer hij aan de telefoon zit met zo'n transporteur duurt een gesprek vaak langer dan een half uur. Hij begint rustig uit te leggen namens welke firma hij belt en dat hij de prijs wil weten van een truck voor de afstand van A naar B. Simpele vraag zou je zeggen, maar niet hier in Rusland. Nikolai heeft zeker 8x moeten uitleggen wat precies de bedoeling is en namens welk bedrijf hij dit vraagt. Tot het hem ook teveel wordt en ik hem iets in de trant van 'andere psychologische aard' hoor zeggen. Na dat gesprek vroeg ik Nikolai wat er nou precies aan de hand was en hij vertelde me dat er bij vele bedrijven nog een sfeer heerst van wel geld willen hebben, maar er niet voor willen werken.

Er is een aantal Nederlandse auteurs die boeken over Rusland heeft geschreven, die in hun voorwoord zich al verontschuldigen dat het al dan niet onbedoeld een hilarische kijk op Rusland is geworden maar dat ze de Russen vooral niet willen schofferen. Ik moet zeggen dat er een flink aantal Russen is die daartoe alle aanleiding geeft.

USSR: (still) alive & kicking (3)

Direct de volgende morgen ging Jaap naar ons juridisch bureau en leverde de nieuw getekende documenten in. Vrijdag zijn de documenten door dat bureau naar de bank in Sokol gestuurd. Jaap vertrouwde de zaak niet helemaal dus belde hij maandag 16/02 met de AEB waar ons bedrijf bij aangesloten is (AEB = Association of European Businesses in Russia) mocht het allemaal niet lukken. Maandagmiddag zouden we uitsluitsel krijgen of ons verzoek om een bankrekening te mogen openen zou worden gehonoreerd of niet. Maandagavond belde onze contactman van het juridisch bureau op en vertelde dat ons bedrijf geweigerd is!!! Reden was omdat de General Manager niet in Moskou maar in St.Petersburg woont. 'Maar dat had die dikke van die branch-office toch allang moeten weten? Zij heeft immers al tijden die documenten in haar bezit'.
Weer een nacht niet geslapen. Dinsdag kreeg Jaap een mailtje van de AEB binnen dat hij contact op moest nemen met iemand van het hoger management van de bank, die ook lid is van de AEB. Met 1000 excuses (voor 't eerst meegemaakt in dit land, dat een Rus zich verontschuldigde) 'maar het had waarschijnlijk te maken met de merger die onze bank (Raiffeisen) is aangegaan met de voormalige Impex-bank. En tja, daar heerst nog steeds de Sovjet-sfeer'. Gelukkig wordt dat niet onze branch-office. Alle originele documenten lagen echter nog wel in Sokol! Maar, werd ons verzekerd, die zouden per koerier de volgende dag (woensdag 18/02) gebracht worden bij het hoofdkantoor van de bank. Woensdagavond bleek er niets gebeurd te zijn (geen koerier) en wij zagen in gedachten die dikke tante van het kantoor in Sokol alles door de papierversnipperaar duwen. Donderdag zat Jaap wederom strijdlustig aan de telefoon maar nu met iets meer moordneigingen. De dame aan de telefoon vertelde Jaap dat hij even naar haar kantoor moet komen, om nog 1 documentje te tekenen. 'Waarom?', vroeg hij bits. Nou, eh, er was een aanvraag voor een foute bankrekening ingediend. Dat moest een A-rekening zijn en nu was er voor ons een B-rekening aangevraagd. Zodra Jaap die applicatie formulier had ingevuld dan kon de bankdame hem diezelfde avond ons rekeningnummer en overige gegevens doorgeven. Inmiddels was het vrijdag geworden en is Jaap met het applicatieformulier naar de bank gestapt. Moest daar ter plekke nog zo'n 30 formulieren ondertekenen, maar vanavond, zo verzekerde de ravenzwarte Natalya hem, zou hij het rekeningnummer krijgen.
Jullie voelen 'm al:....vrijdagavond was er niets gebeurd. Wel een mailtje van mooie Natalya: 'I.v.m. onze feestdag op maandag (= Dag van de Bescherming van het Vaderland) krijg je de rekeninggegevens dinsdagmorgen. En vandaag is het dinsdag en jawel! Wij hebben onze rekeningnummer en we kunnen eindelijk contracten afsluiten en rekeningen uitschrijven en betalen. Kortom, business voor Mov'on is nu echt gestart!!!

USSR: (still) alive & kicking (2)

Dus Jaap ging vanochtend rond 7:00 naar de luchthaven en kwam ruim op tijd aan. Gelukkig geen vertraging door de sneeuw en hij en Katya waren op tijd bij de notaris in St. Petersburg. Die zou het formulier aanpassen, zoals dikke Natalya van de Moskouse bank dat verordonneerd had. Maar op welke datum moest dat aangepaste formulier nu staan? Van vandaag of van vorige week? Even bellen met Alexey van het juridisch bureau in Moskou, want voor je het weet zit daar de volgende fout. Alles verliep gladjes (!) totdat de secretaresse van de notaris meldde dat er vandaag niet getekend kon worden, omdat de notaris ziek was. Of Jaap het formulier morgen kon ophalen! Nee dus. Vanmiddag rond 17:00 zal Jaap horen of het de notaris gelukt is om door het gesnotter heen dat formulier te tekenen, zodat Jaap het vandaag nog zelf kan meenemen of dat het notariskantoor deze zal opsturen naar het juridisch bureau in St. Petersburg die dat op hun beurt per koerier naar hun collega's zal sturen in Moskou. Wordt vervolgd.....

Nikolai

We hebben onze eerste (Russische) medewerker en hij luistert naar de naam Nikolai. Hij komt als Sales-manager werken. Hij heeft vele jaren ervaring bij binnen-en buitenlandse transporteurs en hij spreekt Engels en zelfs wat Frans! 57 Jaar oud, getrouwd, vader van 2 zoons, waarvan 1 niet meer leeft en 1 dochtertje uit de 2e leg, zoals te doen gebruikelijk hier. Bovendien een super Beatles-fan van het eerste uur. Afgelopen donderdag heeft Jaap voor hem een notebook gekocht en daarbij is Jaap's credit card door de lokale ATM ingeslikt. Gelukkig kon ik dat direct via de Postbank laten blokkeren. Er gaat geen dag 'normaal' voorbij. Altijd is er weer wat. Afgelopen weekend hebben Jaap en ik dan ook he-le-maal niets gedaan dan alleen wat boodschappen, koken en het WK-schaatsen in Hamar gezien. Heerlijk.

USSR: (still) alive & kicking

Eind vorig jaar schreef ik over de opstartproblemen van ons bedrijf hier ter stede. Wat een tijd en energie het kost om hier iets gedaan te krijgen. En om de benodigde documenten te krijgen. Jaap is vorige week maandag op-en-neer gevlogen naar St.Petersburg om met Katya, nog steeds de huidige general manager, documenten te regelen en die bij de notaris te laten voorzien van de nodige handtekeningen en stempels. Hij was van plan om nog even naar Nikolskoye te gaan met onze kontaktpersoon van het kinderhuis, Nikolai, want hij ging er (optimistisch) van uit dat hij rond 11:00 wel klaar zou zijn. Pas rond 17:00 kreeg hij de documenten in handen en kon hij direct door naar de luchthaven voor zijn terugvlucht. De volgende dag werden de documenten per koerier naar het juridisch bureau gebracht. Het bureau dat voor ons alles coordineert en ons adviseert. Onze kontaktpersoon van dit bedrijf had de bank gebeld, die al die documenten nodig heeft voor het openen van een bankrekening. De dame van de bank wenste Jaap in persoon te zien en dus ging Jaap afgelopen vrijdagmiddag naar de bank, nabij metrostation Sokol. Alexey, de contactpersoon was er ook. Na ruim 2 uur SMS-te ik naar Jaap met de vraag of hij de bank inmiddels had overvallen. En hij antwoordde: 'Van alle documenten, klopte er maar eentje niet. Net dat document wat ik uit SPb heb opgehaald bij de notaris. In dat document, een excel-file waar Russen helemaal verzot op zijn, stond 1 zinnetje in een kolom niet geheel correct. Het zinnetje was afgebroken en op de volgende regel verder getypt. En dat mocht niet. De zin moest geheel uitgetypt zijn'. 'En nou?', vroeg ik. 'En nou moet ik weer naar St.Petersburg om hetzelfde document op te halen bij diezelfde notaris en weer moet Katya van haar werk komen om te tekenen'. Die notaris was inmiddels ook gebeld en vertelde aan Alexey dat hij nog nooit zoiets was tegengekomen. Ik liet intussen alles wat enigszins feministisch in mij was varen en vroeg Jaap of hij de dame in kwestie niet bij haar haren over de toonbank getrokken heeft en haar van achteren genomen heeft. Het timide antwoord van Jaap was: 'Nee, ze was te vet'. Wat een burocratie! Hoe stompzinnig kun je in deze tijd zijn! Dit land komt echt nergens.

WK Sprint in Moskou 17 en 18 januari

Geen commentaar, alleen maar plaatjes.

Weer terug

Ik wil iedereen alsnog een heel gelukkig Nieuw Jaar wensen. Jaap en ik zijn weer terug in Moskou na een redelijk voorspoedige reis. Maandagmiddag om 13:00 werden wij door vriendin Anneke op de trein gezet richting Utrecht. De bedoeling was om de ICE van 15:00 te nemen, maar die rijdt niet in de winterperiode. De eerstvolgende kwam pas om 17:00. Maar inmiddels was omgeroepen dat er een aanrijding heeft plaatsgevonden tussen Driebergen en Veenendaal. Onze trein moest omgeleid worden via Den Bosch. Met ongeveer 2 uur vertraging kwamen we in Duesseldorf aan. Intussen waren we in gesprek met 2 mannen die elkaar kenden van Organon, een man uit Jeruzalem en een Italiaanse student die zijn vlucht naar Milaan die ochtend heeft gemist.
De volgende morgen stonden we bijtijds bij de balie van Air Berlin voor het inchecken. Wij gingen ervan uit dat we flink moesten bijbetalen. Met 56 kg bagage en minstens 20 kg cabin-luggage konden we echter zonder enige bijbetaling doorlopen. In Domodedovo namen we toch weer een taxi en die bracht ons in 1,5 uur thuis. Heerlijk is het om weer thuis te zijn!